Kaderimiz
İki dudağı arasında efendilerin.
Onlar mutlu olsun diye ağlar analarımız
Değil ki yüz
Binlercemiz kalsa ne yazar toprak altında
Burjuva vicdanlarınız…
Anladık ve bildik ki:
Takdir-i ilahi değilmiş bu yaşadıklarımız
Patronlar zenginleşsin yeter ki
Öksüz ve çaresiz kalsa da olurmuş bizim çocuklarımız

Tohumu
Yarın için atıyoruz toprağa
Bilesiniz.
Fışkırınca topraktan binlercemiz
Ne Soma’nın hesabı kalacak sorulmadık
Ne de en küçük bir kederin…
Bütün öfkemizle
Boğazınıza sarılacak proleter ellerimiz.