Krizden neredeyse tüm dünya zarar görürken en büyük bankalar ve bu bankalara güvenen şirketler batmaktadır. Tüm dünyada açlık, yoksulluk başlar, hatta çevremizdeki insanları ücretsiz izinlere göndermeye, işten çıkartmaya başlarlar. Okul arkadaşlarımdan birisine sorduğumda, “annem ve babam çalışıyordu ve şimdi babam işten çıkarıldı, annemin maaşı bize yetmiyor, evde iki kardeşiz, okuldan neredeyse her gün para istiyorlar, müdüre gidip veremeyeceğimi söyleyeceğim” dedi. Böyle birçok kişi var.

Çevreme baktığımda okumuş kişilerin neredeyse hepsi işsiz, hiçbiri iş bulamıyor ve bununla da bitmiyor, aile geçindirenler her şeyi bütçesine göre uygulamak zorundadır. Bununla da bitmiyor; kriz gelmeye başlayınca fazla malları yakıp o mal az olduğu için fiyatları yüksek tutarlar; hatta izlediğim bir belgeselde, bir ülkede tonlarca buğdayın yakıldığını ve şişe şişe sütlerin döküldüğünü gördüm. Krizin faturasını patronlara ödetmek için örgütlü mücadele gerekir ama işçiler örgütlenmezse yine işçiler krizin faturasını ödemeye devam eder.