Karayip denizinde yoksul bir ada ülkesi olan Haiti’de işçiler, Ocak ayının sonundan bu yana isyanda! Asgari ücretin kıtanın en düşük asgari ücreti olduğu ve üç senedir değişmediği, gıdadan ulaşıma en temel ihtiyaçların bile mevcut ücretlerle karşılanamadığı, enflasyonun giderek tırmandığı Haiti, son haftalarda kitlesel protestolara sahne oluyor. Günlük ücretleri 500 Haiti Gourdesi yani 5 doların altında olan hazır giyim sektöründeki binlerce işçi de hayat pahalılığına karşı “artık yeter” diyor.
Düşük ücretlere ve ağır çalışma koşullarına karşı haftalardır ayakta olan hazır giyim işçileri, aralıklarla iş durduruyor ve meydanlara inerek protestolar düzenliyor. Başkent Port-au-Prince’de onlarca fabrikanın bulunduğu SONAPI sanayi bölgesinde bir araya gelen binlerce giyim işçisi, sefalet ücretine isyan ederek asgari ücretin günlük en az 1500 Gourde, yani ortalama 15 dolar olarak belirlenmesini talep ettiler. Çoğunlukla kadın işçilerin çalıştığı hazır giyim sektöründeki mücadele, yine kadın işçilerin başı çekmesiyle büyüyor. Emekçi kadınların yoğun olarak katıldığı eylemlerde Haitili işçiler danslarla, şarkılarla, sloganlarla, ellerinde değişimi temsil eden ağaç dallarıyla sefalet ücretini ve hayat pahalılığını protesto ediyorlar.
9 Şubatta düzenlenen gösterilerde işçiler polisin biber gazlı saldırısına uğramış, aralarında hamile kadın işçilerin de olduğu onlarca işçi yaralanmıştı. Polis saldırısına rağmen taleplerinde ısrarcı olan ve protestolarına devam eden işçiler; 16, 17 ve 20 Şubatta düzenledikleri eylemlerde de yine polisin saldırısıyla karşı karşıya kaldılar. Polis işçilere gerçek mermilerle ateş açtı ama işçiler kararlı duruşlarıyla eylemlerine devam ettiler.
Haiti’de SONAPI (Ulusal Sanayi Bölgeleri Şirketi) tarafından yönetilen ve modern işçi plantasyonları olarak bilinen iki ana sanayi bölgesi bulunuyor. Bu bölgelerden birinin bulunduğu başkentte başta hazır giyim sektörü olmak üzere birçok sektörde on binlerce işçi kölelik koşullarında, sefalet ücretleriyle çalışıyor. Haftalardır kötü çalışma koşullarına karşı mücadele eden işçiler, Gap, H&M, Zara gibi dünyanın en büyük hazır giyim şirketlerine giysiler üretiyorlar. Çoğunlukla ABD pazarlarına ihracat yapan ve patronlarının gümrük vergisi bile ödemediği bu fabrikalar sermayeye cennet, işçilere cehennem olmuş durumda. Gıdadan sağlığa en temel ihtiyaçlarını bile karşılamakta zorlanan işçiler, maaşlarının yarısını bu fabrikalara gidip gelmek için harcıyorlar. Sefalet ücretlerine mahkûm olmayacaklarını, köle olmadıklarını haykıran işçiler, talepleri karşılanana kadar iş durdurma eylemlerine ve protestolara devam edeceklerini söylüyorlar.