Ben Habaş A.Ş.’ye bağlı taşeron şirkette çalışan bir işçiyim. Fabrikamızda konu krizden açıldığında hep “krizden en son etkilenecek olan Habaş’tır” denirdi. Bir bakıma bu sözlerin gerçekliği de vardı, çünkü tüm hastanelere ve sanayi işletmelerine gaz satışı yapılıyor. “Ancak bu satışların durması lazım ki biz işsiz kalalım” diye düşünüyorduk. Ama geçenlerde yapılan bir toplantıda durumun hiç de böyle olmadığı ortaya çıktı.

Bu toplantıda bize dayatılan seçenekler, ya kriz nedeniyle işçi çıkartılacağı ya da fazla mesailerin kaldırılacağıydı. Böylelikle krizin yükünü de bize yıkma niyetlerini açığa vurdular. Zaten asgari ücretle çalışan bizler, bir de fazla mesailerin kaldırılacağını öğrenince “şimdi nasıl geçineceğiz” diye kara kara düşünmeye başladık. Elbette hepimiz bu uygulamaya öfkelendik ve itiraz ettik. Ama birlik olmadığımız için bu itirazı duyan bile olmadı. Bu yüzden birlik olmalıyız. Ben bunu başarabileceğimizi biliyorum. Yapmamız gereken sınıfımızın örgütlerine, sendikalara, derneklere güvenip buralarda örgütlenmek. Şimdi daha fazla vakit kaybetmeden haklarımıza sahip çıkıp patronların krizinin faturasını ödemeyi reddetmek için birleşmeliyiz.