Türkiye İstatistik Kurumu TÜİK’in akla zarar açıklamalarını bilmeyeniniz yoktur. Her bir açıklamasıyla biz işçilere “Acaba biz başka bir ülkede mi yaşıyoruz?” sorusunu sordurur oldu. TÜİK şimdi de yılın ilk çeyreği için büyüme rakamlarını açıkladı. Açıklamaya göre Gayrisafi Yurt İçi Hâsıla bir önceki yılın aynı çeyreğine göre yüzde 7,3 arttı.

İktidar ekonomik büyümeden bahsediyor ama biz emekçiler bu büyümeyi hissedebiliyor muyuz? Refah seviyemizde bir artış yaşanıyor mu? Çarşıda, pazarda “büyümüş” olmanın tadına varabiliyor muyuz? Bir genç olarak bu büyümeden nasiplenip, sosyalleşebiliyor muyuz? Hiç düşünmeden canımızın istediğini alabiliyor muyuz?  Emekçiler olarak bu büyümeden ne kadar pay aldık?

Türkiye ekonomisi büyüyor ama işçinin ekmeği küçülüyor. 2016’dan bu tarafa gayri safi hâsıla içinde ücretlerin aldığı payın yüzde 43’ten yüzde 35’e gerilemesi yeterince çarpıcı değil mi? Rakamlardan da görebildiğimiz üzere işçiler bu büyümeden payını alamamış, tersine bu büyüme emekçinin cebinden çalınarak sermaye sahiplerinin cebine aktarılmıştır. Evet, ortada bir büyüme var ama bu büyümenin emekçilere yansımadığı çok açık. Siyasi iktidarın temsilcilerinin, “Tüm dünyada kriz var, bizim buradaki tablo normal” mealinden sözleri bu sebeple aldatmacadan ibarettir. Elbette tüm dünyada ekonominin seyri iyi gitmiyor. Ama gerek bu topraklarda gerekse de başka ülkelerde bu krizin kahrını neden hep işçi ve emekçiler çekiyor? Ekonomi Bakanının açıklamasını hatırlayalım: “Bu sistemden dar gelirliler hariç üretici firmalar, ihracatçılar kâr ediyorlar. Çarklar dönüyor. Büyümeyi tercih ettiğimiz için büyüme rakamları iyi geliyor.” Aslında bu itirafta denildiği gibi “dar gelirlileri” yani emekçileri yoksullaştırma politikası yürütülüyor. Gece gündüz çalışan bizler yoksulluk çukurunda aşağı çekilirken sermaye daha da semiriyor, zenginleştiriliyor.

Hepimizin derinden hissettiği gibi ne yazık ki gün geçtikçe ekmeğimiz küçülüyor. Üstelik küçülen sadece ekmeğimiz de değil. Hayatın her alanı bize dar edilmeye çalışılıyor. İşte bu sebeple ekmeğimize ve geleceğimize sahip çıkmak için mücadelemizi büyütmeliyiz. Sermaye sahiplerini ihya ederken bizi yoksullaştıran politikalara geçit vermemek için birliğimizi güçlendirmeliyiz.