Taliban’ın Afganistan’da yönetime yeniden el koymasının üzerinden tam bir yıl geçti. Bu bir yılda korkunun hâkim kılındığı, tüm demokratik hak ve özgürlüklerin yok edildiği, belirsizliklerin arttığı ülkede kitlesel göçler yaşandı. Özellikle kadınların yıllardır mücadele ederek kazandığı tüm haklar yok edildi. Bunun içindir ki emekçi kadınlar için, geçen bu bir yıl 365 günden çok daha fazlasını alıp götürdü.

Ancak tüm baskıya, karanlığa rağmen Afganistanlı emekçi kadınların mücadelesi hiç durmadı. Taliban’a karşı ilk günden bu yana “Azadi” yani “Özgürlük” şiarını yükselttiler. Taliban’ın yönetime gelmesinin birinci yılında da kadınların yok sayılmasına karşı “biz varız” diyen emekçi kadınlar yan yana geldi.  Onlarca kadın sessizleştirilen, koyu bir karanlığın çöktürüldüğü sokaklarda “iş, ekmek, özgürlük” haykırışlarını yükseltti. Üzerlerine silahlarla ateş açılsa da vazgeçmeyeceklerini bir kez daha gösterdiler.

Çoğumuzun hayal etmekte bile zorlanacağı koşullarda bu mücadeleyi yürütüyor Afganistanlı emekçi kadınlar. Geçtiğimiz son bir yılda kadınların yanlarında erkek olmadan dışarı çıkmaları yasaklandı, kadın programları kapatıldı, medyada çalışan kadınların işlerine son verildi, araba kullanmaları yasaklandı. Çalışma hayatından koparılan kadınlar evlere hapsedildi, tüm bunlar yetmezmiş gibi bir de ekonomik krizin, yoksulluğun, açlığın yükü kadınların omuzlarına yıkıldı. Adım adım karanlığa giden bu yoldaki taşları kaldırmak için kadın emekçiler sabırla, inatla ve umutla mücadele ediyorlar.

Evlerinde yan yana geliyor, birbirlerine okuma-yazma öğretiyor, çeşitli dernek ve partilerde örgütleniyor ve dünya işçi sınıfı kadınlarının desteğini bekliyorlar. Bizler de UİD-DER’li emekçi kadınlar olarak mücadelede öne çıkan Afganistanlı kadın kardeşlerimizin baskıya, sömürüye, savaşlara karşı yeşerttiği umudu kendi topraklarımızda büyütüyoruz.