Merhaba. Ben 12 yaşında bir işçi çocuğuyum. Bu sene 7. sınıfa geçtim. Hayat pahalılığının ne kadar farkında olsam da uzun zamandır, yaklaşık 3 aydır kırtasiye alışverişi yapmamıştım. O yüzden fiyatların bu kadar çok yükseldiğini tahmin etmemiştim. Malûm, okullar açılıyor ve alışveriş vakti geldi çattı. Olabildiğince az şey alıp evdekilerle yetinmeyi planlıyordum. Fakat ne kadar az şey almaya çalışsak da pahalılıktan kaçamadık. Ben bunu 120 sayfalık bir deftere 30 lira verdikten sonra anladım. Sadece defter, kalem, silgi gibi kırtasiye malzemeleri için 600 lira harcadık. İşe yarar, kullanışlı ürünler genellikle pahalı markalar oluyor. Mesela bir kalemin fiyatı 40 lira olabiliyor. Aileler mecburen bunları alıyor. Ama asgari ücretle ya da biraz üzerinde maaş alan biri için bu masrafları karşılamak hiç kolay değil. Peki daha üstü maaş alan biri için kolay mı? Tek kişi çalışarak ev geçindirmeye çalışan biri için bu bir kriz değil mi? Aslında kimse için kolay değil.

Ancak bir şey fark ettim; “ben bunları görüp susmuyorum, susmamayı öğreniyorum” dedim kendi kendime. Bu duruma ne kadar üzülsem de “en azından çabalıyorum, mücadele ediyorum” diyebilmek güzel.