Milli Eğitim Bakanlığı (MEB), 2021-2022 eğitim öğretim yılına ilişkin örgün eğitim istatistiklerini açıkladı. Milli Eğitim İstatistikleri başlığıyla açıklanan rapordaki veriler çarpıcı nitelikte. 5-17 yaş grubundaki 1 milyon 201 bin çocuğun okul kaydı bulunmuyor. Açık öğretim, mesleki eğitim ve sığınmacılarla birlikte ele alındığında eğitim hakkına erişimi kısıtlanan çocuk sayısı 4 milyonun üzerinde!
MEB raporundaki “düzeltilmiş net okullaşma oranı”, yaşlara göre eğitim çağındaki çocukların hangi oranlarla eğitim-öğretim içerisinde olduklarını gösteriyor. TÜİK’in yaşlara göre nüfus istatistikleriyle birlikte değerlendirildiğinde Türkiye’de okul çağında bulunan çocukların durumu ortaya çıkıyor. Buna göre açık öğretimde 1 milyon 738 bin, mesleki eğitimde 401 bin çocuk bulunuyor. Okul kaydı bulunmayanlara bu sayılar eklendiğinde 3 milyon 340 bin civarında çocuğun örgün eğitimde olmadığı görülüyor. Bu yalnızca istatistikleri tutulanlar.
Bu rakamlar Türkiye gibi bir ülke için inanılmazdır. Yoksulluk çığının büyümesiyle doğrudan alakası vardır. Emekçilerin çocukları hükümetin yoksullaştırma politikasının etkisiyle her geçen sene okullarından daha fazla kopuyor, çocuk yaşta işçiliğe zorlanıyor. İşçi Sağlığı ve İş güvenliği (İSİG) Meclisi’ne göre bugün Türkiye’deki çocuk işçi sayısı 2 milyonu bulmuş durumda. Yaz aylarında bu sayı 5 milyona varıyor. Üstelik bu sayının önemli bölümü 15 yaş altındaki çocuklardır. Eğitimi yarıda bırakma nedenleri incelendiğinde ilk sırayı ekonomik nedenler alıyor. Tablo çok açıktır. Okuması, gezmesi, oyunlar oynaması gereken yaştaki emekçi çocukları, geçim sıkıntısı nedeniyle kendilerini patronların tezgâhında bulmuş durumdalar.
MEB’in eğitim dışında kalan çocuklar için bir çabası olup olmadığını değerlendiren Çukurova Üniversitesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Adnan Gümüş “Zaten bulmak istese, açık liseler yoluyla onları öğrenci gösterip, yasal olarak bulma zorunluluğundan sıyrılmış olmaz. Küçük bir sanayiye girseniz ciddi bir kısmını orada bulursunuz! Mevsimlik tarım üretimi var şimdi, bir kısmı oraya gidilse bulunurdu. Ama asıl soru da ‘Bulmak istiyor muyuz?’ Aramak istedikten sonra bu çocuklar berberlerde, kuaförlerde, sanayide, tarımda, evde bulunurlardı” diyor.
Günümüz teknolojisi, bilgi birikimi, maddi olanakları ve altyapısı her çocuğun eğitime ulaşabileceği, nitelikli eğitim görebileceği, yaşının gerektirdiği yaşamı özgürce yaşayabileceği olanakları sunmaktadır. Ancak kapitalizm, emekçilerin kendi elleriyle yarattıkları tüm bu olanakları onlardan çalarak bir avuç sermaye sahibi ve çevresindekilere sunmaktadır. Türkiye’de de hükümet ve sermaye sınıfı kol kola girerek işçi sınıfını her anlamda yoksulluğa sürüklemektedir.
Çocuk yaşta işçilik, yeterli beslenememe, eğitime erişememe, sosyal olanaklardan mahrum kalma, küçücük bedenleriyle iş cinayetlerine kurban gitme… Egemenlerin işçi sınıfının çocuklarına yaşattığı gerçek budur. Bu yüzden bugün dünyanın dört bir yanında emekçilerin kendilerine dayatılan uygulamalara örgütlü tepki vermesi çok önemlidir. Bugünümüzü ve geleceğimizi daha iyi şekillendirmek istiyorsak işçi sınıfının saflarında daha fazla örgütlenmeli, her türlü talebimizi daha güçlü haykırmalıyız.