İnsanların geleceği merak etme isteğinden ortaya çıkan fal bakma eylemi binlerce yıldır kimileri için eğlence kaynağı kimileri için umut kaynağı haline dönüşmüş. El falı, su falı, tarot, burçlar, kahve falı ve daha hatırlayamadığım birçok fal yöntemi var. Ama bugün üzerinde duracağımız kahve falı. Çünkü görünen o ki umutsuz ve çıkışsız gençler için eğlence kaynağından çok umut tacirliğine dönüştürülmüş durumda.

Bir grup üniversiteli kız, bir arkadaşımızın evinde bir araya geldik. Öğretmenlikte son seneleri olan arkadaşlarımızın temel kaygısı olan “atanır mıyım atanamaz mıyım?” ile başlayan, “bir gün bu ülkeden gider miyim?” ile devam eden sohbet bir şekilde kahve falına bağlandı. Umutsuzluk ve çıkışsızlık içinde debelenen ruhlara kahve falı iyi gelecekti sanırım. İçimizden biri  “ben geçenlerde birine baktırdım, geçmişle ilgili değil hep gelecekle ilgili şeyler söylüyor, ben çok etkilendim” dedi. Kızlardan biri “çok iyi ya, baktıralım mı biz de?” dedi.

“Kendi geçmişimizi zaten biliyoruz,  hali hazırdaki mevcut kötü hayat şartlarımız malumumuz zaten, her şey berbat! Bana gelecekten haber versin” dedi biri. Fiyatının 250 lira olduğunu öğrenince “çokmuş” dedi bir diğeri. Baktıran arkadaş “Evet çok ama değer! Bana çok iyi şeyler söyledi. Bir de hiç acıması yok, direkt patır patır söylüyor her şeyi” dedi. “Gelecekle ilgili sallayıp tutma ihtimali var tabii” diyemedim. Şaşkınlık içinde dinlerken “yazık olur parana, verme böyle şeylere paranı” desem de nafile. Para falcının hesabına gönderildi ve falcımız 1 saat sonra arkadaşı aradı. Falın sonunda arkadaşımız işyeri açan patron oluverdi.  Bir falcının 250 lira karşılığında sattığı hayal kısa bir süre de olsa insanı mutlu edebilir. Fakat bu bireysel kurtuluş hayallerinin kapitalist sistemin cenderesinde tuzla buz olması çok da uzun sürmez. Biz geleceğimize fallardan değil sınıf mücadelesi penceresinden bakalım. 

Neresinden tutarsak elimizde kalan çürümüş ve yozlaşmış bu düzende bırakalım hayal kurmayı nefes almak, en temel ihtiyaçlarımızı karşılamak bile çok zor ve günden güne koşullarımız kötüye gidiyor. Bu çürümüşlüğü birçok yönüyle anlatmak mümkün fakat şikâyet etmek yerine kalıcı çözümler için çaba sarf etmeliyiz. Bu çıkışsızlık ve çürümüşlüğün çözümü kahve fincanının içinde değil ellerimizde. Böyle deyince gidip el falı baktırmayı kastetmiyorum tabii ki. Şaka bir yana dostlar, ellerimiz birleşmeden, birlik olup mücadele etmeden sorunlarımız çözülmez. Suya sabuna dokunmadan, elini taşın altına koymadan hayatlarımız değişmez, hayallerimiz gerçekleşmez. Biz gençler mücadele etmeyelim, örgütlenmeyelim diye bireysel kurtuluş yollarında kaybolmamıza sebep olan, yalnızlaştıran ve çaresiz bırakan bu düzene teslim olmayalım. Aksine güvenmeyi, güven vermeyi öğrenmeliyiz ve öğretmeliyiz. Bu çağrımız işçi sınıfının gençlerinedir: UİD-DER yalnız değilsin diyor. Sen de katıl mücadele saflarına; işte o zaman yıkılır bu çürümüş düzen, yeşerir dallarımız. Falımız belli, MÜCADELE SAFLARI!