22 Aralıkta Erdoğan tarafından asgari ücretin 8500 lira olarak belirlendiği açıklandı. İş Kanunu ve Asgari Ücret Yönetmeliğine göre asgari ücret; “İşçilere normal bir çalışma günü karşılığı olarak ödenen ve işçinin gıda, konut, giyim, sağlık, ulaşım ve kültür gibi zorunlu ihtiyaçlarını günün fiyatları üzerinden asgari düzeyde karşılamaya yetecek ücret” olarak adlandırılıyor. Peki, 8500 lira bu tanıma uyuyor mu? 4 kişilik aileyi geçtik bir işçinin bile bu ücretle geçinmesi mümkün mü? Hayat pahalılığının, ev kiralarının, faturaların ağır yükü karşısında bu rakam işçilere açlığın dayatılması demek değil midir?

Fakat konu asgari ücret olunca sermaye sınıfı ve siyasi iktidar, bu gerçekleri dikkate almıyor. İktidar “Bizim sırtımızda yumurta küfesi var” diyor ama o küfede patronlar var, işçiler yok. Sendika bürokratlarıysa sermaye sınıfına “çok zam yapıp toplu sözleşmelerde bizi zor duruma düşürmeyin” diyorlar. Fakat daha kötüsü örgütsüz, sınıf bilincinden yoksun olduğu için pek çok işçi de asgari ücretin gerçek enflasyon oranında arttırılmasını, yoksulluk sınırının üstüne çıkan, temel ihtiyaçlarımızı asgari düzeyde karşılayan bir ücret istemeyi, bu taleple harekete geçmeyi mümkün görmüyor.

Çünkü bu düzeyde bir ücreti ve fazlasını hak ettiğimize dair bir bilinç söz konusu değil. Bu yüzden çoğu işçi böyle bir talebi meşru görüp savunamıyor. Oysa meşru olmayan siyasi iktidarın, patronların ve ihanet içindeki sendikacıların yaptığıdır. Asıl meşru olmayan; çalışan, üreten işçilerin 8500 liraya mahkûm edilmesidir. Şirketler, bankalar ardı ardına rekor kârlar açıklıyorlar, sermayelerini büyütmekle övünüyorlar. Yani işçilerin sırtından sermayelerini büyütüyorlar. Ama sıra işçi ücretlerini yükseltmeye gelince bunun makul olmadığını söylüyorlar. Asgari ücrete gelen zammın enflasyonu daha da yükselteceği yalanlarını söylemekten çekinmiyorlar. İşçilik maliyetlerinin yükselmesinin iflaslara, işçi çıkarmalara neden olacağı tehditlerini savuruyorlar. Oysa şirketlerin toplam maliyetleri içinde işgücüne ayrılan pay (yüzde 10) giderek düşüyor. Yani işçilik ucuzladıkça ucuzluyor.

Üretenler, alın teri dökenler olarak önce haklı olanın biz olduğumuza inanmamız lazım. Birleşmemiz gerektiğini görmeli, kendi gücümüze güvenmeyi öğrenmeliyiz. “Asgari Ücret Dört Kişilik Bir Ailenin İhtiyaçlarına Göre Belirlensin” ve “İşçilerin Eriyen Ücretleri Gerçek Enflasyon Oranında Arttırılsın” talepleri başta olmak üzere UİD-DER’in yürüttüğü kampanyanın tüm taleplerini sahiplenmeliyiz. Bu taleplerimizi gerçekleştirmek için gücümüzü birleştirmeliyiz.