“Sizin de bildiğiniz gibi ev kadınları işçi sayılmaz, oysa evin işi, çocuğun bakımı bizim sırtımıza yıkılmış durumda. Mutfakta yapacağımız yemeği, yakacağımız doğalgazı, elektriği, suyu yani her şeyi hesap etmek zorundayız. Ürünlere gelen zamlar hayatımızı günden güne zorlaştırıyor. Markete gittiğimde moralim bozuluyor. İnsanlar ihtiyaçlarını alıp o kasadan geçirince paraları yetmiyor. Aldığı ürünleri geri bırakmak zorunda kalıyorlar. Belki ben o ürünleri şimdilik alabiliyorum ama her işçinin alım gücü olmalı. Eve geldiğimde alamayan insanları düşündüğümde vicdanım sızlıyor. Ben yaşayayım, ben tok yatayım demek doğru gelmiyor. Hani bizi yönetenler diyorlar ya marketler ağzına kadar dolu evet dolu ama biz onlara ulaşamadıktan sonra ne anlamı var?”

Yukarıdaki bu sözler emekçi bir kadın kardeşimize ait. Aslında herkese yetebilecek üretime ve teknolojiye sahipken hem de bir ayağımız uzay cağındayken işte yaşadığımız hayat bu. Kapitalizm insanlığa varlık içinde yokluğu yaşatıyor. Bu çelişkiyi ne kadar çok yaşıyoruz değil mi? Eşinin emekli maaşıyla geçinmeye çalışan bir ablamız anlatıyor: “Ben bu yaşıma geldim bu kadar insanın yoksullaşmasına tanık olmadım. Aha şu başımızdakiler var ya onların yüzünden bu haldeyiz. Güleceksiniz belki ama kendim için lüks saydığım bir tek sigaram vardı, şimdi tütüne geçtim. Emekli maşıyla baraktım et alıp yemeği sebze alamaz olduk. İlaçlarımızı bile alamıyoruz. İnsanların çoğu parasızlıktan tedavisini göremiyor.”

UİD-DER’in “Yoksulluk Çığ Gibi Büyüyor. Şimdi Birlik ve Mücadele Zamanı” kampanyasını canı gönülden desteklediklerini belirten işçiler şunları ekliyor. “Böyle bir kampanya önemli ve değerlidir. Ne güzel bir talep mesela ulaşımın, sağlığın, eğitimin parasız olması. Ben her zaman yanınızdayım bu taleplere sahip çıkarsak ancak kazanırız. Her zaman birlikten kuvvet doğar.”