Türkiye işçi sınıfı olarak, yoksulluk çukurunun derinliklerine yuvarlanıyoruz ve yoksulluğun etkileri her geçen gün daha katlanılmaz boyutlara ulaşıyor. Bu durumun öylece, kendiliğinden gerçekleşmediği ortada. Siyasi iktidarın bile isteye uyguladığı politikaların, bizim için yoksullaşmadan başka bir sonuç doğurmayacağı belliydi. Patronların, siyasi iktidarın ve rakamlarla istediği gibi oynayıp gerçek dışı enflasyon rakamları açıklayan TÜİK’in marifetleri sonucunda ücretlerimiz eridikçe eridi. Açıklanan enflasyon rakamları referans alınarak milyonlarca işçinin ücretinin belirlendiğini düşündüğümüzde bizlerin temel ihtiyaçlarımızı asgari düzeyde karşılayabilmemiz, geçinebilmemiz söz konusu dahi olamıyor. Üstelik bugün işçi sınıfının ezici çoğunluğu asgari ücret düzeyinde bir maaşla çalışıyor. Türkiye’de geçim derdine düşürülen milyonlarca işçi ve emekçi bir çıkış yolu arıyor.
Tam da böyle bir zamanda biz metal işçileri, sendikamız Birleşik Metal-İş öncülüğünde daha iyi bir ücret ve çalışma koşulları için bir mücadele hattı belirledik. Toplu sözleşme dönemi dışında ek zam talebiyle başlattığımız bu mücadelenin örgütlü olduğumuz tüm fabrikalarda güçlenmesi, işçilerin bu talep etrafında kenetlenmesi için çalıştık. Bulunduğumuz fabrikalarda yürüyüşler düzenlemekten, haklı taleplerimizi ifade eden sloganlarımızı atmaktan, yan yana gelip birliğimizi göstermekten geri durmadık. Toplu sözleşmeyi beklemek yerine mücadele yolunu seçtik.
Metal patronlarının örgütü MESS, biz işçilerin ortaya koyduğu bu kararlı mücadele karşısında masaya oturmak zorunda kaldı. MESS ile yapılan ilk görüşmelerde patronlar, sendikamızın açıkladığı ek zam talebini fazla buldular, işi zamana yayarak taleplerimizi aşağı çekmemizi beklediler. Ancak bu tutum bizleri daha da fazla mücadeleye itti. Çünkü haklı olan bizdik. Fabrikalarımızda taleplerimizi elde etmenin en gerçekçi yolunun üretimden gelen gücümüzü göstermek olduğunu tartışıyorduk. Sendikamız ek zam talebini sürüncemeye bırakmaya çalışan MESS’in bu tutumuna karşı örgütlü olduğumuz fabrikalarda önce her vardiyada bir saatlik iş durdurma kararı aldı. Ardından eğer patronlar taleplerimize kulak tıkamayı sürdürürse, MESS ile devam eden ve beş işletmeye bağlı 11 fabrikanın (Schneider Enerji, Grid Solutions Enerji, Schneider Elektrik, Hitachi, Arıtaş Kriyojenik) toplu iş sözleşmesi görüşmesinde tıkanma nedeniyle grev kararının uygulamaya başlanacağı 23 Ocak’ta MESS’e bağlı tüm fabrikalarda aynı anda greve gidileceği açıklandı. Sendikamızın aldığı bu karar fabrikalarda çalışan bizler için çok olumlu karşılandı.
17 Ocak Salı günü ilk iş durdurma eylemimizi bütün vardiyalar olarak uygulamaya başladık. İlk gece vardiyasında, ardından da sabah vardiyasında birer saat iş durdurduk. Bir araya toplandık, bildiri okundu ve haklı taleplerimizi anlatan sloganlarımızı attık. Sendikamızın aldığı bu kararın ne kadar haklı olduğunu ve meşru bir eylem olduğunu sohbetlerimizde konuşmaya başladık. Bizim dışımızdaki diğer fabrikalarda da iş durdurma eyleminin haberleri geldikçe bizler de daha çok umutlanıyorduk. 08.00-16.00 vardiyasının bitiminde ve 16.00-24.00 vardiyasının işbaşı yaptığı esnada bir haber geldi: MESS’in taleplerimizi büyük oranda kabul ettiğini öğrendik. Böylece toplamda iki saat iş durdurarak haklı taleplerimizi kazanmış olduk. Örgütlü bir biçimde üretimden gelen gücümüzü kullanmanın ne kadar önemli olduğunu bir kez daha yaşayarak görmüş olduk. Bu yaşadığımız süreç biz işçilerde çok olumlu bir etki yarattı. Bu durum, bir arada olmanın, yan yana gelmenin, örgütlü hareket etmenin yarattığı gücün, sınıf olarak nasıl bir güç olduğumuzun somut olarak ortaya koyulmasıdır.
Bizler bu süreci, hem TİS süreçlerinin dışında bir kazanım olarak görüyoruz hem de önümüzdeki süreçler için moral olması bakımından değerli buluyoruz. Grev yasağını tanımayarak mücadele yolunu seçen Bekaert ve Schneider Enerji işçileri ve ek zam talebini üretimden gelen güçle kazanan metal işçilerinin bu tutumu bir kazanımdır. Bu olumlu havayı tüm fabrikalara yaymak, fabrikalarımızda örgütlü gücümüzü büyütmek için çalışacağız.