Yaz mevsimi gelip geçiyor. Hava sıcakları bayağı yüksek. Yaz denince aklımıza tatil geliyor. Tatil demek normalde deniz, kum, güneş, eğlence demek. Hepimizin içinin cıvıl cıvıl olduğu günler demek. Yazın gelmesiyle birlikte birçok işyeri ve fabrikada işçiler izne çıkmaya başladı. Yoğun iş temposundan uzaklaşmak birazcık nefes almak hepimizin ihtiyacı ama bu ihtiyacımızı karşılamamız hiç kolay değil.

Ben de yıllık izne çıktım. Tatil için plan yapmaya başladım. İnternetten rezervasyon yapmak istedim. Ama geçen yıla göre bu yıl fiyatlar çok yüksekti. Sorduğum kimi yerlerde sadece üç günlük konaklama fiyatı yirmi bin lirayı buluyordu. Yeme içme derken bu fiyat otuz bini geçiyordu. Tatilde köye gitmek istesek yine epeyce masraflı oluyor. Asgari ücrete çalışan bir işçi olarak maaşımın iki üç katı parayı vermem mümkün değil. Koca bir yıl boyunca çalış, geceni gündüzüne kat ama tatile gitmeye gelince elinde avucunda paranın olmaması çok üzücü bir durum. Hepimiz aynı durumla karşı karşıya kalıyoruz. Ülkemizde ve de dünyada gezilip görülebilecek çok güzel yerler varken, buralara gidememek de aslında bir kayıp.

Peki, işçiler, emekçiler tatil yapmasın mı? Tatile gitmek, eğlenmek sadece zenginlerin ve de patronların hakkı mı? Neden en çok da üreten, emek veren, gece gündüz çalışan işçiler, emekçiler olarak bütün bu güzelliklerden mahrum kalıyoruz? Hayat pahalılığı zenginleri daha zengin ederken bırakalım tatili, meyveyi sebzeyi, eti sütü bile lüks haline getirmiyor mu? Bu durumu kabul etmemeliyiz. Dinlenme sürelerimizi uzatmak, tatil yapabilmek, hayat pahalılığına, düşük ücretlere karşı durmak için birleşmenin bir yolunu bulmalıyız. Çünkü birlik olursak güçlü oluruz ve haklarımızı elde ederiz.