Kapitalist sistemin çarklarında, emperyalist savaşlarda yaşamdan koparılan tüm sınıf kardeşlerimize…

Onlar bizimle, kavgamızda yaşıyorlar, yaşayacaklar…

Sen ölmedin güzel çocuk

Seni yaşamdan yoksun bıraktılar

Oysa yaşam yoksun değil senden

Minicik bir bedenin vardı giderken

Büyüdü şimdi minik bedenin

Sarıyor kocaman dünyayı

Saracak

Yarın bu kocaman dünya, o minicik avucunda

Pır pır atacak

Sen ölmedin güzel kadın

Seni sevgiden yoksun bıraktılar

Oysa sevgi yoksun değil senden

Bir yüreğin vardı giderken

O yürek binlere karıştı şimdi

Dolaşıyor yeryüzünde

Dolaşacak

Yarın dokunmadık tek bir yürek bırakmayacak

Sen ölmedin güzel adam

Seni özlemden yoksun bıraktılar

Oysa özlem yoksun değil senden

Bir dileğin vardı giderken

O dilek çatlattı şimdi sabır taşını

Kardeşleşiyor yoksullar

Kardeşleşecek

Yarın, yoksul bırakılanların günü olacak

Sen ölmedin güzel insan

Seni kavgadan yoksun bıraktılar

Oysa kavga yoksun değil senden

Bir sevdan vardı giderken

Milyonlar, milyarlar sevdanı taşıyor şimdi

Birleşiyor işçiler

Birleşecek

Yarın yeni bir dünya kurulacak

Ey proleter yaşayan, proleter ölen

Öfkeyle bilenip sabırla büyüyen

Bugünü unutmayan, dünü hatırlayan

Sen

Gelmişken dünyaya

Bunca emek, bunca çaba vermişken

Dökmüşken bunca ter

Katmışken bunca değer

Yani almışken bunca yol

Bu kadar hemhal olmuşken yani

Asla yoksun değil yaşam senden, asla…

Barış ve kardeşlik dolu yeni bir dünya

Dört bucağında senin emeğin, sana yakışan…