Ben metal sektöründe çalışan bir işçiyim. Geçenlerde resmi bir tatil gününde çalıştığım fabrika fazla mesai yapma kararı aldı. İlk olarak sorumlu, herkesi toplayıp fazla çalışma ihtimalinin olduğunu söyledi. Daha sonra da tek tek işçilere sorulmadan panoya fabrikada fazla mesai yapılacağı duyurusu asıldı. Son aylarda daha yüksek vergi dilimine girdiğimiz için fazla mesai ücretimizin çoğunun vergiye gideceğini, kuşa döneceğini biliyorduk. Bu nedenle kimse fazla mesaiye kalmak istemedi. Ayrıca kimseye sorulmadığı için de insanlarda bir tepki oluştu. Bana da bazı arkadaşlar, “ben gelmek istemiyorum” diyorlardı. Ben de arkadaşlara “bu iş böyle olmaz, sorunu çözecek kişi ben değilim. Herkes şikâyetçi madem, birlik olup toplanıp konuşmamız gerekli, yoksa bu iş bir kişinin söylemesiyle çözülmez. Ayrıca kimse kimseyi zorla mesaiye getiremez, gelmek istemeyen de gelmeyebilir” dedim. Sonra biz sendikalı olduğumuz için toplanıp işyeri temsilcisiyle konuştuk. O da durumu patrona iletmiş ve fazla mesai yapmak istemediğimizi söylemiş. Patron da “demek ki bunların paraya ihtiyacı yok, gelmek istemiyorlarsa gelmesinler” demiş.

Sanki patronumuz biz para kazanalım diye bize fazla mesai yaptırmak istemiş. Zaten aldığımız üç kuruş parayla, kıt kanaat geçiniyor, ay sonunu getirmeye çalışıyoruz. Üstüne üstlük mesaiye kalsak çoğu vergiye gidecek. Madem patron bizi bu kadar düşünüyor, o zaman biz işçilere ihtiyaçlarımızı karşılayacak maaş vermesi gerekmez mi? En temel ihtiyaçlarımızı alırken dâhi biz işçiler artık iki kere düşünür duruma geldik. Bir yandan enflasyon bir yandan zamlar belimizi bükerken sanırım patronlar bu durumdan bihaber! Her şey normalmiş gibi davranıyorlar.

Aslında patronlar biz örgütsüz olduğumuz için bu kadar pervasız konuşabiliyorlar. Yaşadığımız ekonomik sıkıntıları, kazanılmış haklarımızı bile kendi çıkarlarına göre yorumluyorlar. Biz işçiler ancak birlik olursak patronların saldırılarına ve ikiyüzlü söylemlerine karşı durabiliriz.