Birçok ülkeye (Rusya, Çin, İran, Almanya) ihracat yapan ve bu ülkelerin çoğunda da işyerleri olan dünya markası tül fabrikası Brillant, koskoca “Baydemirler tekstil sanayi ve ticaret anonim şirketi”, 3 aydır işçilerin ücretlerini ödemiyor! Nasıl olsa bahane hazır: kriz! Sanki kriz olmadığı zaman çok düzenli veriyormuş gibi! Krizi yaratan patronlar, faturayı ödeyen işçiler oluyor.
Ben de Brillant’ta çalışan bir işçiyim. İçerde yoğun bir şekilde çalışıyoruz, sürekli işçi alınıyor. “Sevgili” patronumuz faturayı bizlere ödettiğini ve ödetmeye devam edeceğini, yaptığı baskılar, ağır çalışma koşulları yetmiyormuş gibi kapılara astırdığı yazılarda da duyuruyor. Önceden sadece ücretlerimizi alacağımız tarihler yazılıp asılıyordu; ama en son asılan yazıda neden geç alacağımızın gerekçesi de yazılmış. Doğalgaza yapılan zam nedeniyle faturayı yatıramadığını, bu yüzden üretim bölümünü kapatılabileceğini içeren bir sayfa dolusu yazıyla, patron, kasım ayının ücretlerinin 20-21-22 Ocak’ta verileceğini söylüyor.
Biz işçilerin dağınıklığını ve pasifliğini kullanarak, krizin faturasını bizlere ödetiyorlar. Hem de bu krizden kârlı çıkmayı, kârlı çıkamasa bile zarara girmemeyi planlıyorlar. Kaybetmeye tahammülleri yok.
Biz işçilerin kaybedecek nesi var? Faturaları ve ev kirasını karşılamayan, karın tokluğuna yarayan komik ama gerçek olan asgari ücretimiz. Son zamanlarda onu da aldığımız yok. Uyanalım artık işçi kardeşler; bizi açık bir şekilde kavgaya davet ediyorlar. Biz istemedikçe patronlar kendiliğinden bize bir şey vermemiş, vermeyecek de. Çünkü hak verilmez alınır! İşçilerin haklarının neler olduğunu, patronların olan televizyonlar anlatmaz, okullar öğretmez, gazeteler yazmaz. Haklarımızı öğrenip yapılanlara boyun eğmeyerek yeter demek için, “İşçi Dayanışması” bültenini okumak ve örgütlenmek gerek. Yoksa patronlar bizleri yalanlarıyla kendilerine acındırıp, ücretsiz çalışmaya bile ikna edecek.
Bu krizi biz yaratmadık, bedelini de biz ödememeliyiz. Dünyadaki bütün güzellikleri yaratan biz işçileriz, sahibi de bizler olmalıyız. Biz üretmesini bildiğimiz gibi, yönetmesini de biliriz. Üreten bizsek yöneten de biz olmalıyız. Bir gün mutlaka anlayacağız. Anlatacağız kaybedecek bir şeyimizin olmadığını, ama kazanacağımız koskoca bir dünyamızın olduğunu ve o günler çok uzak değil. Daha da yakınlaşmasını sağlamak bizlerin elinde. Yeter ki sabırla öğrenelim, öğretelim, örgütlenelim.