On bir kere saplandı kara, kanlı bıçak

On bir kere

On altı yaşlarında bir delikanlıya.

“Bir parça ekmek düşer mi payımıza” diye düşünüp

Bir parça aş için,

Biraz da nefes almak için

Hayallerinin peşinden giden milyonlarca göçmen gibi

Kilometrelerce uzaklardan

Hayat ağacının köklerine, yaşamın canlılığına uzanan yolculukta

Kadim topraklara ayak basıp da

“Oh be yaşamak bu işte” denilmese de

“Nefes alıyoruz, bugüne de şükür” diyerek yaşamanın ağırlığını hiç düşündünüz mü?

Tartsak tartıda payımıza düşeni

Ve kan emicilerin gasp ettikleri ne varsa

Adaletin terazisi düzgün işler mi?

Sebze halinde kaç kilo sebze kaç para eder şimdi bilmem de

Daha doyasıya yaşamamışken hayatı

Güneş batarken

Gökyüzünün lilasıyla mavisinin birbirine nasıl karıştığını izleyememişken

Bir kara gözlü sevgilinin ellerini heyecanla tutamamışken

On altı yaşındaki Abdullah El Hamuud’un payına düşen

On bir kara, kanlı bıçak mı?

On bir kere saplandı kara, kanlı bıçak

On bir kere

Hayallerimin tam orta yerine

Ben Abdullah El Hamuud

İnsan olarak görülmesek de şu yeryüzünde

Adımızı bilmeseler de

Sorarlar hesabını bir gün, güneşi düşleyenler

Ekmeği adil bölüştürmek,

İnsanlığa soluk aldırmak için

“Yârin yanağından gayrı her şeyi bölüşmek için” diyenler

Sorar bir gün hesabını.

Sorar dünyanın bütün işçileri.