Rus işçi sınıfının romancısı Maksim Gorki, 1907’de, mücadeleci bir işçinin ve annesinin yaşamına odaklandığı; zorbalığa karşı direnç, geleceğe karşı umut aşılayan bir roman kaleme alır: ANA!

Alman şair, tiyatro yazarı ve yönetmeni Bertolt Brecht, 1931’de bu romanı tiyatroya uyarlar. Emekçilerin bir kez daha milliyetçilikle birbirine kırdırıldığı bu yıllarda Brecht, ANA oyunuyla anlamlı bir mesaj verir: “Bizim için milletler arasında ayrı gayrı yok.” Bütün Almanya’yı dolaşır oyun, seyirci rekorları kırar.

Yıl 1974. Ankara Sanat Tiyatrosu (AST) Türkiyeli emekçilerle buluşturur Ana oyununu!  Yıllarca kapalı gişe oynayan oyunun müzikleri de dillere destan olur. 1 Mayıs Marşı mesela, bu oyunun müziğidir! Ezilenlerin ezgili yüreği Ruhi Su’nun sesinden dinlemeye alıştığımız “Boşa Didinmek Fayda Vermez” şarkısı da. Gorki, Brecht ve Ruhi Su… Farklı coğrafyalarda, farklı tarihlerde yaşamış işçi sınıfının üç sanatçısı… İşçi sınıfının mücadelesinden beslenmiş, o mücadelenin verdiği ilhamla sanat eserleri üretmiş yürek işçileri… Tarihin içinden bize verdikleri mesaja kulak verelim:

Boşa didinmek fayda vermez
Her geçen gün daha beter dünden
Böyle gelmiş böyle gitmez
Sömürü zulüm devam etmez
Kaldırmadıkça başlarımızı
Sefaletimiz bitmez!

Elindeki bu boş tencere
Dolar mı kendi kendine
Eğer razı olursan sen
Kendi kötü kaderine
Kaldırmadıkça başlarımızı
Sefaletimiz bitmez!

Bertolt Brecht