Ah! Mümkün olsa
    acıdan sevinç
    sevinçten umut yapardım
    bölüp yüreğimi acılara
    dünyadaki bütün çocuklara sevgi satardım
    
    Ah! Mümkün olsa
    rüzgâr olur eserdim bozkırlarda
    dağ bayır dolaşır
    usulca odalarına sızardım çocukların
    üstlerini örter
    alınlarından öper
    sonra her gece bir masal anlatır
    usulca çekip giderdim
    
    Ah! Mümkün olsa
    bozkırda ağaç olurdum
    her bahar yeşerip
    meyve verirdim çocuklara her yaz
    sonra döküp yapraklarımı sonbaharda
    savrulup giderdim rüzgârlarla
    
    Ah! Mümkün olsa
    ulu bir çınar olurdum
    yağmurla yıkardım saçlarımı
    rüzgârla kurulardım
    sevgiden bir elbise giyip
    çocukları kucaklardım her kış
    
    Ah Mümkün olsa
    yol başlarında
    soğuk bir pınar olurdum
    gezerdim diyar diyar
    su verirdim bağrı yanmışlara
    üstümde pırıl pırıl güneş
    dallarda cıvıl cıvıl kuşlar
    akıp giderdim sonsuza
    
    Ah! Mümkün olsa
    toprak olurdum
    buğday yetiştirirdim bağrımda
    gül olur açardım bağ bahçe
    çocuklara salardım kokumu
    bulut olur billurdan damlalar dökerdim
    yağmur olur yağardım damla damla çisil çisil
    yağmurun yağmadığı ülkelere
    
    Ah! Mümkün olsa
    savaştan barış
    barıştan insan yapardım
    acıdan sevinç
    sevinçten umut
    umuttan dostluk yapardım
    kurşun yerine çocuklara
    her sabah şiir atardım
    
    Ah! Mümkün olsa
    güneş olur her sabah
    umutla doğardım yeniden
    sevgiyle bakardım insanlara
    umutla bakardım, dostlukla
    gelecek güzel aydınlık günlere