Umutlu bakıyorum dünyaya
 İşitirim vapur düdüklerini, martı çığlıklarını
 Dalgalar
 Her gün, başka bir umut getirir bize
 Ama duyuyorum
 Ölüyor çocuklar denizlerde
 Martı çığlıklarıyla karışıyor çocuk sesleri
 Bir baksan onların gözlerinin içine
 Bir görsen denizlere serilmiş bedenlerini
 Gör, gözlerinin içindeki acıları
 Gör, hayatları nasıl çalınıyor ufak bedenlerin
 Bu ne karanlık
 Bu ne çekilmez çelişki
 Oysa dünyada her şey bizimken
 Zalimlerin saltanatı sürsün diye
 Bu zulmü
 Bu acıları kabullenmek
 Niye?
 
 Ama görüyorum,
 Birikmiş acılar denizin ortasında
 Bir volkan gibi patlamaya hazır!
 Bak duyuluyor gürültüsü
 Yaklaşıyor
 Çok yakında dostlarımın ayak sesleri
 Biliyorum
 Bu karanlık, bir gün bitecek
 Gün gelecek
 Hesabı sorulacak acıların
 Ve gün gelecek
 Aydınlık alacak karanlıkları
 Bir deli rüzgâr
 Alıp o acıları
 O zulüm saltanatını
 Yerle bir edecek!