Özgürlük insana nasıl can verir
Nasıl açılıverir nefesin
İçine bir soluk çekersin derinden
Yaşam için çoğalıverir hevesin
Bir heyecan sarar göğüs kafesini
Bir ağaç dikesin gelir
Yaşama hevesin yükselir
Fidan diker yeşertirsin dal boyunu gördükçe
Suyunu verir, toprağını beslersin
Birden içi karalar belirir yüreğinin dibinde
O ağacın kökünü kurutmak isterler
Sen her gün yeniden sulayacaksın
Şevkini kıracaklar bomboş sözcüklerle
Seni aşağıya kendilerini en üste koyacaklar
Bir zaman gerçekler doğrulana kadar
O vakte kadar vazife senindir sakın unutma
Sen kendini bileceksin kardeşim
Geçeceksin onların kirli işlerini
Geçip gideceksin varmak istediğin yola
Devam edeceksin yola, yürümeye devam edeceksin
Gördüğün, gözünle baktığın yer değil yalnız
Gördüğün, gözlerinin şahit olduğuna
Yüreğinle ne dediğindir
İnsanın insanı bir kuyuya atması mı bu hayat dedikleri
Yoksa insanın insanı ta derinden kaldırıp
Güneşe doğru elinden tutup yürümesi mi
Aldırma sen; içi boş, amaçsız ve lüzumsuz zamanlılara
Sen şarkını söyle en içten duygularınla
En darladıkları zamanda türkünü mırıldan
İçten içe en güzel sözcükleri dile getir
Baktın karanlıktasın aldırma ışığı söndürüp gidenlere
En içten sevincinle yüreğinin ışıklarını yak gözbebeklerinde
Bıkmadan söyle sen o aynı şarkıyı
Dostluğu, sevgiyi kirletmek isteyenlere inat
Bilirsin ki senin sevdiğin gibi sevmezler!
Maske takarlar kimi gün seni aldatıp da oyalayabilmek için
Sen o maskeyi düşürmeye uğraşma
Zaten sende olmayan şey onlarda eksik görünecek bunu biliyorsun dostum
Sen şarkılarını söyle yüreğinin derinliklerinden coşan duygularınla
Sen şarkılarını söyle içi kararmışların en zoruna gidenlerinden
En yürekten en içten en sevinçlilerinden
Bıkmadan söyle sen o insanlığı haykıran yüreğinin şarkısını…