Ben TOKİ evlerinin yapımında çalışan bir inşaat işçisiyim. Bir süre önce çalıştığım yerde 12 katlı binaya makaralı asansör aracılığıyla tuğla taşınması esnasında iş kazası oldu. Bu defa şanslı çıktık. Herhangi bir yaralanma olmadı. Tuğlayı yukarı çekerken 12. katta bulunan makara koptu ve yukarı çekilen el arabası yere çakıldı. El arabasını sepete bırakan arkadaş erken çekilmese kafasına düşecekti. Kazanın şokunu yaşayan arkadaşa taşeron işverenin ilk söylediği “işine devam et, bir şey olmaz” oldu. Bunun üzerine arkadaşımız mecburen işine devam etti. Diğer arkadaşlar hiçbir şey olmamış gibi davrandılar. Birkaç saniye farkla bir arkadaşımızın hemen önümüzde ölümünü seyredebilirdik. Hiçbir güvenlik önlemi olmaksızın ölümle burun buruna çalışmaya devam ediyoruz. Ama bu durum bir kader değil. Biz kendimiz bu tehlikeli çalışma koşullarını düzeltebiliriz. Bunu yapabilmek için de örgütlü olmak zorundayız. Kısacası örgütlüysek her şeyiz örgütsüzsek hiçbir şey.