Geçtiğimiz pazar günü Bostancı UİD-DER’de, 1999’da Amerika’nın Seattle kentinde Dünya Ticaret Örgütü toplantısını protesto eylemlerini konu alan “Seattle’de İsyan” adlı filmi izledik. Dünya ticaretini emperyalist-kapitalist güçlerin çıkarları doğrultusunda yönlendiren ve dünya işçilerinin gırtlağına basacak kararların alınmasını sağlayan bu kurum, her yıl sektirmeden toplanıyor. Greenpeace aktivistlerinden küreselleşme karşıtlarına, sendikacılardan sanayi işçilerine, tarım işçilerinden öğrencilere dek geniş bir protestocu katılımının söz konusu olduğu 1999 yılındaki eylemlerde, DTÖ’nün toplantıları sonuçsuz kaldı ve iptal edildi. Bunu sağlayan, kapitalizme karşı nefreti olanların sokağa dökülmesi ve özellikle de işçilerin genel grev kararı alması oldu. Filmde patronlar sınıfının tutumunun hiçbir yerde değişmediğini, en temel demokratik hak talebine dahi tahammül edemediklerini ve yöntemlerinin aynı olduğunu gördük. Hak arayanlara, protesto edenlere karşı takınılan tavır hep aynı: Biber gazı, tazyikli su, cop, gözaltı ve tutuklama! Ama 1999 yılında kararlı ve ısrarlı bir biçimde sokağa çıkan işçileri hiçbir şey durduramadı ve şu bir kere daha doğrulandı: Örgütlü ve kararlı davranan son sözü söyler. Filmin sonunda patronlar sınıfının nasıl da korkarak ve endişeye kapılarak, tutuklananları, gözaltına alınanları serbest bırakmak ve toplantıyı iptal etmek zorunda kaldıklarını gördük.

Etkinliğimizin sonunda, patronlar sınıfının krizin etkisiyle gittikçe artan saldırıları ve bu saldırılara karşı bizlerin nasıl mücadele etmesi gerektiği üzerine sohbetler ettik. Çeşitli fabrikalardan ve bugünlerde sendikalaştıkları için grevde olan Sinter Metal fabrikasından etkinliğimize katılan işçi arkadaşlarımız, mücadele ettikçe kendi güçlerinin farkına vardıklarını anlattılar. Biz işçiler ancak mücadele etmeye başladıktan sonra güvenimizi, cesaretimizi topluyoruz ve gücümüzün farkına varıyoruz. Biz işçilerin dünyayı değiştirebilecek gücü var. Yeter ki isteyelim, yeter ki örgütlenelim.