İş arama sürecinde Tuzla’dan Gebze’ye kadar her yeri gezmeme rağmen iş bulamadım. Ya ücretsiz izin, ya ücretli izin ya da işten çıkarmalar vardı. Ben bir tersane işçisi olarak 1,5 aydır işsizim. Ama bunları doğal olarak karşılamak bana tamamen saçma ve sıradışı geliyor. Çünkü hem çalıştığımızda hem de işsiz olduğumuzda açız. Bunlara karşı sessiz kalmak bence açlığı ve yoksulluğu kabullenmektir. Bunları kabullenmek yerine bunları tersine çevirmek gerekir. Onun için de birleşip örgütlenmek gerekir. Krizin faturasını tamamen patronlara ödetmenin bir yolu da kendimize ve yanımızdaki arkadaşımıza güvenmekten geçmektedir. Ne kadar öğrendiğimizin de önemi var. Derneğimizin bülteni bu konuda bize çok yardımcı oluyor. Farklı bölgelerden ve farklı sektörlerden işçi arkadaşlarımızın deneyimlerini öğrenmiş oluyoruz. Böylece patronlara karşı vermemiz gereken mücadeleyi ortaklaştırıyoruz. Bizler okudukça ve okuttukça bilinçleniriz. Bu konuda “İşçi Dayanışması” bültenine ve UİD-DER’e teşekkürler.