Ben, İkitelli Organize Sanayi Bölgesi’nde çalışan bir metal işçisiyim. Yaklaşık kırk bin işçinin çalıştığı bu sanayi bölgesinde son zamanlarda dikkatimi çeken bir durumu sizlerle paylaşmak istiyorum.

Kriz çıplak bir şekilde patlak vermeden 2 veya 3 ay öncesine kadar, işe gelmek ve dönmek tam bir ıstıraptı. Saatlerce trafik yoğunluğundan dolayı yollarda kalırdık. Şimdi ise trafik yoğunluğu yok denecek kadar az. Üstelik son iki yıl içinde hiçbir yol yapılmadı, aksine yeni tramvay hattının çalışmaları nedeniyle bir sürü yol iptal edildi. Peki nedir trafiğin bu kadar azalmasının sebebi? Aslında açık. Yüzde doksanını atölyelerin oluşturduğu bu devasa bölgede yüzlerce işyeri kapandı ve binlerce insan işsiz kaldı. Dolayısıyla trafik yoğunluğu gözle görünür bir şekilde azaldı.

Her gün yaşamayı daha da zorlaştıran bu sistemin bize açlık, yoksulluk ve işsizlikten başka vereceği hiçbir şey yoktur. İnsan gibi yaşayabilmek biz işçilerin elindedir. Çünkü dünyadaki bütün her şeyi biz üretiyor, biz yaratıyoruz. Örgütsüz ve dağınık olduğumuz için, sömürücüler ürettiklerimizi gasp ediyorlar. İşte bütün sorun bu örgütsüzlüğümüz. Daha güzel bir dünya için örgütlü mücadeleye atılalım.