Kapitalizmin iğrenç yüzü olan kriz kendini fazlasıyla hissettirmeye başladı. İşten atılmalar hızlı bir şekilde sürüyor. 2009’da işten atılan işçi sayısının 2008’e oranla dört kat daha artacağı söyleniyor. Biz işçiler krizin bedelini ödememek için mücadele saflarına katılmalıyız. İşsizlik hepimizin kapısına dayandı. Bizleri daha da zor günlerin bekleyeceği kesin ve mücadele etmekten başka çaremiz yok.

Küresel krizden sendikasız işçilerin daha fazla etkilendikleri ortadadır. Bu nedenle sendikalı ve sendikasız tüm işyerlerinde kendi taban örgütlülüklerimizi oluşturmalıyız. Hangi işçi olursa olsun patronlara ve kapitalizme tek başına karşı duramaz. Biz üretmesini biliyorsak yönetmesini de biliriz. Kârına ortak olmadığımız patronların zararlarına neden ortak olalım?

Birleşen İşçiler Yenilmezler!

Acil taleplerimiz için mücadeleye!

Örgütlüysek her şeyiz, örgütsüzsek hiçbir şey!