9 Mayısta tazminat hakkını istemek için Çalık Holding’in Şişli’deki binasına giden Erol Eğrek, holdingin güvenlik görevlileri tarafından darp edilerek katledildi. 4 çocuk babası Eğrek, Türkmenistan’da bulunan Çalık Holding’e bağlı tekstil fabrikasında çalışmış, ancak kıdem tazminatı, ücreti ve diğer alacakları ödenmeden işten atılmıştı. Holding binasına giderken çektiği videoda 10 yıldır haklarını almak için mücadele ettiğini belirtiyordu Eğrek. Bu süre zarfında yasal yollara başvurmuş, iş mahkemeleri onu haklı bulmuştu. Ancak Çalık Holding yasaları da hiçe sayarak alacaklarını ödememişti.

Eğrek’in öldürülmesinin ardından açıklama yayınlayan Çalık Holding hiç utanmadan hakkını arayan işçiyi suçladı, onu kriminalize etmeye çalıştı ve yalan söylemekle itham etti. İşçinin tüm haklarını alarak işten ayrıldığını iddia etti. 10 yıldır yasaları hiçe sayarak Eğrek’e hakkını vermeyen holding, işçinin elinde silah olmasını gerekçe göstererek adeta katledilmesini meşrulaştırmaya çalıştı. Kameraların gözü önünde, sokak ortasında işlenen bu cinayet ve ardından yapılan pervasız açıklamalar, rejimin desteğini arkasına alan patronlar sınıfının her şeyi yapma hakkını kendinde bulduğunu, hesap vermek gibi bir korkusunun olmadığını gösteriyor.

İktidara yaslanarak hızla büyüyüp zenginleşen, enerjiden inşaata, tekstilden medyaya pek çok sektörde yatırımları olan Çalık Holding, devletten defalarca yüz milyonlarca liralık teşvikler aldı, yıllardır tek kuruş vergi ödemedi. Şirket, geçtiğimiz yıl 9 işçinin milyonlarca ton siyanürlü toprak altında kalarak can verdiği İliç’teki maden faciasının da müsebbiplerinden biri aynı zamanda. Erzincan İliç’teki Çöpler Altın Madenini işleten Anagold Madencilik’in ortağı olan Çalık Holding, buradaki işçi katliamının ardından “sadece finansal yatırımcıyız, operasyonel sorumluluğumuz yok” diyerek sıyrılmaya çalışmıştı. İliç Maden katliamına ilişkin dava süreci halen devam etse de bundan önceki pek çok işçi katliamında patronların adeta ödül gibi cezalar aldığını, cezasızlığın artık bir kural haline geldiğini düşündüğümüzde sürecin nasıl sonuçlanacağını tahmin etmek zor değil. İşte patronlara işçi haklarını gasp etme, mahkeme kararlarını tanımama ve nihayetinde işçiye şiddet uygulayarak ölümüne yol açacak kadar ileriye gitme rahatlığını veren de budur.

Erol Eğrek’in katledilmesinin sorumlusu yalnızca Çalık Holding değildir. Mahkeme kararına rağmen işçinin kazanılmış hakkını 10 yıldır ödemeyen Çalık Holding’e hiçbir yaptırım uygulamayan; patronları denetlemeyen, adaletsizlik ve cezasızlığı temel ilke haline getiren rejim, bu cinayetin asıl sorumlusudur. Erol Eğrek, örgütsüz bir işçi olarak hakkını yalnızca yasal yollarla aramaya çalışmıştır. Çaresiz ve çıkışsız hissettiği noktada holding binasına silahla gitmiş, silahı kafasına dayayarak artık dayanma noktasının sınırına geldiğini göstermeye çalışmıştır. Eğrek’in öldürülmesiyle sonuçlanan bu çaresiz girişimi bize bir başka yakıcı gerçeği daha gösteriyor: Örgütsüz işçiler çaresiz ve savunmasız kalıyor. Patronlar karşılarında örgütlü bir güç görmediklerinden her türlü hukuksuzluğu, hak gaspını, saldırıyı yapmakta beis görmüyorlar. Kullanıp atacakları mendil gibi gördükleri işçilerin onlar için hiçbir değeri yok.

Eğrek’in abisi kardeşinin bu kadar rahat öldürülmesine isyan ederek “insan hayatı bu kadar ucuz olmamalı” diyordu. Evet, insan hayatı bu kadar ucuz olmamalı. İşçiler bu kadar rahat katledilmemeli. Sermaye sınıfı Soma’nın, Amasra’nın, İliç’in, her yıl iş cinayetlerine kurban giden yüzlerce işçinin, 6 Şubat depremlerinin, Kartalkaya’nın ve daha nice katliamın hesabını vermiş olsaydı bugün Erol Eğrek hayatta olurdu. Patronlar işçilerin tazminatlarını ödemedikleri için, sendikalaşan işçileri işten attıkları için, işçileri hukuksuz, kuralsız çalıştırdıkları için gerçekten cezalandırılmış olsalardı bugün Erol Eğrek hayatta olurdu. İşçi sınıfı örgütlü olsaydı, sermaye sınıfından ve onu koruyup kollayan faşist rejimden hesap sorabilseydi Erol Eğrek bugün hayatta olurdu.

Mücadele alanlarında atılan “Örgütlü Olmak Hayat Kurtarır” sloganı ihtiyaç duyduğumuz şeyin ne olduğunu çok net anlatıyor. Patronların cinayetine kurban gitmemek için, Erol Eğrek’in ve bugüne kadar katledilen tüm işçilerin hesabının sorulması için işçi sınıfının örgütlenmekten başka seçeneği yok.