2025 1 Mayıs’ını büyük bir coşkuyla kutladık. Alanda olmak bana tarifsiz bir cesaret verdi. Binlerce işçiyle tek ses olmak, tek yumruk olmak en güzel duyguları yaşatıyor. Çalıştığımız işyerlerinde, yaşadığımız şehirlerde dönemin karanlığını sürekli üstümüzde hissediyoruz. Etrafımızda umutsuzluğa kapılan, hiçbir şeyin değişmeyeceğini düşünen işçilerin sayısı hiç de az değil. İşçiden yana olmayan medya kuruluşları sabahtan akşama umutsuzluk pompalıyorlar. Televizyon kanalları kötü ve olumsuz örnekleri öne çıkarıyorlar. Aldatma, yalan ve her türlü kötülüğün olduğu aile ilişkilerinden tutun da, insanları dolandırmanın, kandırmanın neredeyse erdem sayıldığı içerikler sürekli gözümüzün önünde. Üstelik bu dünyanın değişmeyeceğini, insanların kötü olduğunu, ailemize bile güvenmememiz gerektiğini öğütleyen örnekler de medyada bolca servis ediliyor. Bu tablonun evden işe işten eve hayat süren bir işçiyi nasıl etkilediğini düşünelim.

İnsanın fıtratında kötülük olduğunu, kimseye güvenilemeyeceğini düşünen bir işçi işyerindeki arkadaşlarına da güvenmez, birlik olmanın mümkün olamayacağını düşünür. Hayat pahalılığı, düşük ücretler, baskılar karşısında bir şey yapılamadığını, durumun daha da kötüye gittiğini düşünen bir işçi umutsuzluğa kapılır. Fakat biz işçilerin yan yana gelip birlik olduğunda neleri başarabildiğini biz biliyoruz. İşte bunu işçi arkadaşlarımıza gösterebiliriz, umudu örgütlemeyi başarabiliriz.

1 Mayısta UİD-DER saflarında umudu nasıl örgütlediğimizi canlı canlı izledim. Umutsuzluk ancak umutlu işçilerle kırılabilir. 1 Mayıs gibi mücadele günleri umudu örgütleyen yüz binlerce işçinin bir araya geldiği günlerdir. İşçilerin patronların saldırılarına, haksızlıklara karşı mücadele ettiği grev ve direniş alanları da umudun örgütlendiği yerlerdir. Haksızlıklardan, kötülüklerden rahatsız olan ama değiştirmek için bir şey yapılamayacağını düşünen işçi arkadaşlarımızın umutsuzluğa teslim olmasına izin vermeyelim. Onları “umut örgütlü mücadelede” diyen UİD-DER saflarına çağıralım.