Kardeşlerim, ben emekli bir işçiyim. Bu yıl da UİD-DER’le 1 Mayıs kortejinde yürüdüm. Bahtiyarım. Bir sene ayağım kırıldığından 1 Mayıs’a katılamamıştım. Yaşım itibariyle, onca mitinglere katıldım, başka kortejlerde yürüdüm, ama her defasında UİD-DER beni şaşırttı. Bu yıl da şaşırtmaya devam etti. Aşk olsun. Adanalı deyimiyle, helal olsun!
UİD-DER’le ilk 1 Mayıs’ımda işçi kardeşlerimi görmüştüm dernekte. Derneğimizin yan tarafında depo gibi bir yer vardı. Hani arılar olur ya, çiçeklerini toplayıp kovanlarına geri dönen arılar, işte işçi kardeşlerim de tıpkı bu arılar gibi depoya giriyorlar, çıkıyorlar. Çayımı yudumlarken hayran ve meraklı gözlerle, onları sürekli izlemiştim. Ne yaptıklarını biliyorlar. Daha işin en başında bu hazırlıklar bende coşku ve hayranlık uyandırmıştı. Dernekten aşağıya indiğimde otobüslerin etrafında kalabalıkları görmüştüm, bu kalabalık, çok kısa bir süre içinde gelincik tarlasına dönüşüyordu UİD-DER önlükleriyle. Kırmızı şapka ve önlük önemlidir. Rastgele verilmez. Yerlere atılmış bulamaz ve göremezsiniz. Oysa ben yerlerde başka kurumlara ait çokça şapka, önlük, flama görmüşümdür örneğin. Bu tutum, “evet, yapmak lazım, doğrusu bu” deyip geçiştirilecek bir durum değildir. Öyle demekle başarılacak bir iş de değildir. UİD-DER işçilerin mücadele örgütüdür. Bu konuda da örgütlüdür, işçileri bu konuda da bilinçlendirerek örgütler. Yapılması gerekeni yapar. Yapılması gereken bir işi ertelemez, planlar, hayata geçirir. Önlüğü, şapkayı kim dağıtır, kim geri toplar, bunlar kimlere verilir, önceden bellidir. Yani her iş planlıdır, örgütlüdür.
Otobüslere binildiğinde orada da örgütlü bir işçi davranışı görürsünüz. Konuşmalar yapılır, mitingde atılacak sloganlar ilk önce otobüslerde haykırılıp çalışılır, aramıza yeni katılan arkadaşlara öğretilir. Kortej düzenimiz, gün boyunca nasıl hareket edeceğimiz ve nasıl geri döneceğimiz hakkında bilgi verilir. Marşlar birlikte söylenir. 1 Mayıs korteji sanki otobüslerin içindedir. 1 Mayıs’ı yaşarsınız.
Beni şaşırtan önemli gördüğüm bir şeyi daha paylaşmalıyım. Yıllar önce yine 1 Mayıs kortejindeydim. UİD-DER, kırmızı şapka ve önlükle gelincik tarlası olmuş sloganlarıyla yürüyordu. Bizim kortejin az ilerisinde bir kavga başladığını ve ortalığın karıştığını gördüm. Görevli arkadaşlarımız hızla harekete geçti, zincir oluşturarak korteji korudu ve dağılmasını engelledi. 1 Mayıs’la ilgisi olmayan bu kargaşa geçtiğinde kortejimiz yine hiç bozulmadan hızla eski düzenini aldı. Kırmızı şapka ve önlükler bir nehir gibi akıp yollarına devam ettiler. Bu kargaşa ortamında, UİD-DER kortejimizi yönlendiren arkadaşlarımızın basiretini ve sağlam duruşlarını gördüm. Görevli arkadaşlarımızın dikkat ve uyumunu gördüm. UİD-DER’le 1 Mayıs’a katılan işçilerin yönlendirmeler sayesinde işçi sınıfına yaraşan bir kortej düzenini gönüllü bir biçimde benimsediklerini gördüm. Bu müthiş bir şeydi.
Bu son Kadıköy mitinginde de aynı duyguları yeniden yaşadım. Yine otobüsler tutulmuş, marşlarımız, sloganlarımız, toplanma noktasında gerçekleştirilecek programımız hazırlanmış, görevli arkadaşların tümü görevlerini en iyi şekilde yapmaya çalışıyor… 1 Mayıs katılımımızla, programımızla ilgili haberi sitemizde görüp okumuşsunuzdur. Videolarda izlemişsinizdir. Beni bir kere daha şaşırtan şu oldu: Programımızın bitiminde, kortejimiz yürüyüşe geçti, o esnada Ferhan Şensoy’un muzip deyimiyle, “çok faşist bir yağmur” başladı. Herkes ıslanıyordu. Tabii ki bizim kortej de. Görevli arkadaşlarımız, yağmurun başlamasıyla çocuklardan başlamak üzere hızla tüm korteje yağmurluk dağıttılar. Yani bu konuda da bir hazırlık yapılmıştı. O yağmurlukları giyip ıslanmadık ama bizim kırmızı şapka ve önlüklerimiz kayboldu. Yağmur bitiminde yağmurlukları çıkardık, tekrardan kızıla büründü kortejimiz. Yani demem o ki dostlar, UİD-DER korteji, “Örgütlüysek her şeyiz, örgütsüzsek hiçbir şey” diyorsa, onu hayata geçiriyordur. Yapıyordur. “Yapmak lazım, olması lazım” dükkânı değildir. Birlikte 1 Mayıs’a gittiğim işçi arkadaşım giderken bana, “Ben de geçmişte bir defa UİD-DER’le 1 Mayıs’a gelememiş, katılamamıştım. O yıl kendimi öksüz gibi hissettim. Sahipsizdim o yıl, 1 Mayıs’ın ne tadı vardı, ne tuzu.” Bence son derece haklı. Ya sizce?
UİD-DER Yürüyor, Mücadele Büyüyor!
Yaşasın İşçilerin Uluslararası Mücadele Birliği!
Yaşasın 1 Mayıs Yaşasın Sosyalizm!