31 Mart 2024’te yapılan yerel seçimler sonrası CHP yönetimindeki İzmir Çiğli Belediyesi, bütçe yok diyerek 146 işçiyi işten attı. Verilen kararlı mücadelenin sonucunda 50 işçinin işe iadesi yapıldı. Yaklaşık 1 yıldır mücadele eden ve verilen sözlere rağmen işe iadeleri yapılmayan 16 kadın işçi ise kararlılıklarını bir kez daha göstermek, haklarını almak, seslerini duyurmak için 1 Mayısta Çiğli Belediyesi önünden Ankara’ya CHP Genel Merkezi önüne yürüyüş başlattı. İşçiler 10 Mayısta Ankara’ya vardılar. Bizler de UİD-DER’li emekçi kadınlar olarak Çiğli Belediyesi işçisi emekçi kadınları CHP Genel Merkez’i önündeki direniş alanlarında ziyaret ettik. Çiğli işçileri bize yaşadıkları zorlukları anlattılar. Samimiyetle dertlerini dinledik, güçlerine güç katmaya çalıştık.

İşçiler, bir yıldır hem İzmir’de hem de Ankara’da direndiklerini fakat buna rağmen kürsülerde işçiden, emekten, kadın haklarından bahsedenlerin sorunun çözümü için adım atmadığını söylediler. Kendileri işten atıldıktan sonra Çiğli Belediyesine 50, İzmir Büyükşehir Belediyesine 250 yeni işçinin alınmasına karşın belediyeye emek veren 16 işçinin hiçbir yere sığdırılamamasına isyan ettiler. İşten atıldıklarında belediyedeki diğer işçilerin iş bırakıp kendilerine sahip çıkmamalarına üzüldüklerini fakat bir yıllık mücadele süreçlerinde hiç tanımadıkları işçilerden gördükleri maddi manevi desteği de hiçbir zaman unutmayacaklarını söylediler. İşçi kadınlardan biri işçilerin hak aramasının ne kadar zor olduğunu yaşayarak gördüğünü, işçiler hak ararken onlarla dayanışma içinde olmanın ne kadar önemli olduğunu artık çok iyi bildiğini, bundan sonra nerede mücadele eden işçi görürse onun için elinden gelenden de fazlasını yapacağını belirtti.

1 yıldır maddi, manevi, psikolojik pek çok zorlukla ve sorunla uğraştıklarını söyleyen işçiler işlerini kaybetseler de daha büyük bir şey kazandıklarını, mücadele etmeyi öğrendiklerini söylediler. İşçi kadınlardan biri genç bir kız evlat sahibi olduğunu, kızının ona “anne sen küllerinden doğdun” demesinin ve mücadelesinden gurur duymasının kendisini de onurlandırdığını, motive ettiğini söyledi.  İşçilerden bir diğeri, Ankara’ya yürümeye başladıklarında birilerinin bundan etkileneceğini, bu kadınlara eziyet etmeyelim diye düşüneceğini sandığını ama bu sorunu çözme gücüne sahip olanların emekçi kadınların yaşadığı zorlukları umursamadığını gördüğünü söyledi.

Her türlü zorluğa karşın inatla direnen kadın işçilerle yaptığımız sohbet direniş ve grev alanlarının işçi sınıfının gerçek okulları olduğunu bir kez daha gösterdi. Belediye, fabrika, özel, kamu, kadın, erkek, çocuk fark etmeksizin patronların işçilerin en ufak bir hak mücadelesine düşmanca yaklaştığını bu nedenle de işçiler bir araya gelmeden, mücadele etmeden haklarımızı koruyup, genişletemeyeceğimizi konuştuk.

Bunca zorluğa göğüs gerip devam ettirdikleri mücadelenin hepimizin mücadelesi olduğunu, kazanımlarının hepimizin kazanımı olduğunu belirttiğimiz, işçi dayanışmasının hele ki emekçi kadın dayanışmasının sıcaklığını ve gücünü hissettiğimiz ziyaretimiz biterken kadın işçiler dayanışma ziyaretimiz için bize teşekkür ettiler.