Sevgili işçi kardeşlerim,
Bana okumayı sevgili ustam öğretmişti. Derilerin köşesine “1, 2” diye yazarak başlamış, zamanla harfleri, kelimeleri, okumayı da öğretmişti. Ama itiraf edeyim ki, okumayı söker sökmez okuduklarımı, okumanın kıymetini anladım sanmayın. Okuduklarımdan bir şey anlamaz, hemen sıkılırdım, uykum gelirdi. Ustam “kitap okumayı sevmeyi öğrenmedikçe böyle olur” derdi. “Ama kitap okumak çok güzeldir. Tabii hangi kitaplar? Bizi ilgilendiren kitaplar, her şeyi doğru kavramamızı sağlar. Seveceksin okumayı, seveceksin!” sözleri hâlâ kulağımda çınlar.
Bu satırları yazmama vesile olan ise yıllar önce mücadele örgütümüz UİD-DER’in çalışkan evlatlarından bir işçi kardeşimizle yaptığımız bir sohbetti. Konuştuğumuz konu için sorulan “bunun sınıfsal bir tarafı var mı?” sorusu üzerine başlayan sohbet, sınıf mücadelesini anlatan kitapların önemine gelmişti. Kitapta, ansiklopedide, gazetede, reklam panosunda, haber programlarının KJ’lerinde, okuldaki tahtada okuduklarımızın sınıfsal bir tarafı vardı. Bilgi de bilinç de sınıfsaldı.
Bu tür sohbetlerde hep gözümün önünde iki tip belirir: Biri çok az okumuş ama sınıfını bilen, örgütlü, alçakgönüllü bir işçi. Diğeri ise çok okumuş ama cahil, ukala, insanlara tepeden bakan, işçilere küçümseyerek yaklaşan bir entel tip. Bir keresinde konuşurken “fi tarihinde” yerine “fil tarihinde” dediğimde, bana doğrusunu öğretmek yerine sırıtan böyle biriyle karşılaşmıştım. Sonradan anladım ki onun sınıf temelinde örgütlenmeyle, işçiye değer vermekle ilgisi yokmuş. UİD-DER kültürü ise tam tersidir. Burada herkes öğrendiğini, kavradığını ve deneyimini kardeşçe paylaşır. Ukalalığa, yukarıdan bakmaya yer yoktur. Tıpkı lokmamızı bölüştüğümüz gibi, bilgimizi de paylaşırız.
Elbette her kitap değil ama sınıf mücadelesini anlatan sayısız kitap vardır okunması gereken. “Ölmeden önce okunması gereken kitaplar” arasında biz işçiler için, sınıf bilincimizi geliştirecek, mücadeleye katkı sunacak kitaplar olmalıdır. Biz sınıf temelinde örgütlenen işçiler çok şanslıyız. Bize yol gösterenler, önümüzden gidenler var.
Demem o ki sevgili kardeşlerim, sınıf temelinde örgütlü olmak demek, mücadeleye sevdalı olmak demektir. Mücadeleye sevdalanan her işçi, yaşamı, insanı daha derinden kavramak, öğrenmek ister ve dolayısıyla okumayı da sever. İşçi sınıfının mücadelesi enternasyonaldir. Yerli-yabancı ayrımı yapmayız. Yeter ki anlattığı bizim mücadelemiz olsun. Yeter ki ukalalık için değil, öğrenmek ve paylaşmak için okunsun…