Birleşmiş Milletler (BM), 2001 yılında “savaş, zulüm, çatışma, şiddet, insan hakları ihlalleri nedeniyle zorla yerinden edilen insanların yaşadıkları zorluklara dikkat çekmek” için 20 Haziran’ı Dünya Mülteciler Günü olarak kabul etti. Ne var ki o günden bu güne ne mültecilerin yaşadığı zorluklar ne de mültecilerin sayısı azaldı. Aksine emperyalistlerin hegemonya, nüfuz alanlarını ele geçirme, dünyanın kaynaklarını yağmalama savaşı genişledikçe, kapitalist açgözlülük iklim krizini derinleştirdikçe mülteci sayısı da sorunlar da arttı.
Bugün artık küresel bir mülteci ve göç krizinden söz ediyoruz. Mülteciler “daha iyi bir yaşam” için değil “sadece hayatta kalabilmek” için doğdukları toprakları terk etmek zorunda kalıyorlar. BM Mülteciler Yüksek Komiserliği UNHCR’nin yayımladığı Küresel Eğilimler Raporu’na göre, 2024 sonu itibarıyla zorla yerinden edilen kişi sayısı 123 milyonu geçti. Yani dünya genelinde her 67 kişiden biri mülteci konumunda bulunuyor. Mülteci sayısı son 10 yılda neredeyse iki katına çıkmış durumda. 2018-2024 yılları arasında 2,3 milyon çocuk mülteci olarak dünyaya geldi.
Ortadoğu’yu ateşe veren emperyalistler, ateş çemberinden kaçan insanlara sınırları kapatıyor, onları yük olarak görüyor ama bir yandan da ucuz işgücü olarak kullanıyorlar. Kendilerinin sebep olduğu tüm sorunların kaynağı olarak mültecileri, göçmenleri gösteriyor, emekçi halklar arasında düşmanlığı körüklüyor, bunun üzerinden siyasi güç devşiriyorlar. Silahlara, bombalara, füzelere milyarlarca dolar ayırırken cehennemi yaşattıkları on milyonlarca insana “insani yardım”ı bile çok görüyorlar. Mülteci sayısı son 10 yılda iki katına çıkarken UNHCR’ye insani yardım için sağlanan finansmanın aynı kalmış olması kapitalizmin insanlık dışı bir sistem olduğunun bir başka kanıtıdır.
UNHCR’ye göre, 2025 yılının başından bu yana Gazze nüfusunun yüzde 90’ı yerinden edildi, yani kendi topraklarında mülteci haline geldi. Bugüne kadar 50 binden fazla Filistinliyi katleden Siyonist İsrail devleti, Gazze’yi abluka altında tutuyor. Açlık ve hastalıklarla yüz yüze kalan yüz binlerce insan için Gazze, içine hapsedildikleri bir ölüm kampına dönüşmüş durumda. Her gün bir lokma yiyeceğe ulaşmaya çalışan yüzlerce Filistinli katlediliyor. ABD Başkanı Trump ise insanlık krizinin yaşandığı bir coğrafyayı turizm bölgesine dönüştürme hesapları yapıyor.
BM, mültecilerin sorunlarına dikkat çekmekten, mülteci sayısını azaltmak gerektiğinden bahsededursun mülteci krizini büyütecek bir başka halka daha eklendi emperyalist savaşın halkalarına. ABD ve Batılı emperyalist güçlerin desteğini arkasına alan İsrail, İran’a saldırdı. On milyonlarca insan, bir tarafta baskıcı Molla rejimi ve onu destekleyen emperyalist güçler, diğer tarafta katil İsrail devleti, ABD ve Batılı emperyalist güçlerin saldırganlığı arasında sıkışmış durumda.
Emperyalist-kapitalist sistemin ikiyüzlülüğünün en tipik sembollerinden biri olan BM, her yıl Dünya Mülteciler Günü için bir tema belirliyor. Dünyayı ateşe verenlerin, çocukların geleceğini karartanların, on milyonların umudunu göç yollarında söndürenlerin temsilcilerinin bir araya geldiği BM, bu yılın temasını “Herkes İçin Bir Umut” olarak belirlemiş. Evet, herkes için tüm insanlık için umuda ihtiyacımız var. Ama umut, kapitalist sistemin ikiyüzlü egemenlerinde değildir. Umut, egemenlerin köpürttüğü mülteci düşmanlığına, yapay kutuplaştırma politikalarına kanmayarak göçmenlere “hoş geldiniz” diyen emekçilerde, emperyalist savaşa karşı sokaklara dökülen yüzbinlerdedir. Umut, kapitalizme karşı mücadelededir. Umut, işçi sınıfının, sınıfsız, sömürüsüz, savaşsız, açlığın ve zulmün olmadığı bir dünyanın kapılarını açacak olan örgütlü mücadelesindedir.