Bu yıl 1 milyondan fazla öğrenci LGS sınavına, 2,5 milyon öğrenci YKS sınavına girmek için başvuru yaptı. Her yıl milyonlarca çocuk ve genç, aileleriyle birlikte sınav stresiyle baş etmeye çalışıyor. Çocuklarının geleceğine yönelik kaygı duyan aileler, olanaklarını zorlayarak çocuklarını dershanelere, kurslara, özel üniversitelere göndermeye çalışıyorlar. Ücretlerin düştüğü, hayat pahalılığının arttığı koşullarda bu olanakları çocuklarına sağlayabilen işçi ailelerinin sayısı ise giderek düşüyor. Kızı bu yıl LGS sınavına giren bir emekçi kadın arkadaşımız çocukların sınavdan sınava at yarışı gibi koşturulmasından, eğitim sisteminin berbat oluşundan yakınıyor. Şöyle diyor: “Biz de anne baba olarak çok yanlış yaptık. Her istediğini yaptık. Sorumluluk vermedik, şımarttık. İlk çocuk diye prenses gibi davrandık, hata ettik. Sınav, ders kaygısı bizi o kadar etkiliyor ki çocuğumuzla sağlıklı iletişim kuramaz olduk.”

Üniversite sınavlarına hazırlanırken aynı zamanda çalışmak zorunda olan bir genç kardeşimiz ise şunları söylüyor: “Gençler olarak, hangi alanda iş bulma olasılığım daha yüksek düşüncesiyle, hiç de ilgi duymadığımız, hatta sevmediğimiz bölümleri okumak zorunda kalıyoruz. Sürekli bir gelecek kaygısı, okuduğumuz her kitapta, çözdüğümüz her soruda, acaba yeterli olacak mı düşüncesi… Sadece bunlar da değil, ekonomik sorunlar, kitapların ve dershanelerin fiyatları, sınavlara hazırlanırken çalışmak zorunda kalmak… Niteliksiz eğitim, güvencesiz gelecek, garantisi olmayan diploma... Bütün bunlar kaygıyı sürekli arttırıyor.”

Gençlerin, işçi ailelerinin durumu genel olarak böyle… Ama kapitalist sistemde, hele ki Türkiye’deki gibi baskıcı bir rejimin iktidarda olduğu bir ülkede yalnızca endişe duymanın hiçbir şeyi değiştirmeyeceğinin farkına varanların sayısı da giderek artıyor. UİD-DER’le tanışan işçi aileleri, UİD-DER’li olan gençlerimiz tek tek bireyler olarak savaşmak yerine ancak kolektif bir mücadeleyle değişim yaratılabileceğinin farkına varıyor. Çocuklarının geleceğinden endişe duyan aileler, öncelikli olanın çocuklarının sorumluluk sahibi, sınıf bilinci kazanmış bireyler haline gelmesi olduğunu söylüyor. Çünkü ancak o zaman ne iş yaparsa yapsın; ister üretimde çalışan isterse beyaz yakalı bir işçi olsun haklarına sahip çıkan, örgütlenerek çalışma ve yaşam koşullarını değiştirebilecek işçiler olacaklarını biliyorlar. Çağrımız tüm gençlerimize ve işçi ailelerine; geleceğimize sahip çıkmamızın tek bir yolu var. Örgütlenmek, mücadele etmek ve çocuklarımızı da geleceğin mücadeleci, sınıf bilinçli işçileri olarak yetiştirmek.