Yıllar önce çalışıp ayrıldığım işyerinden bir işçi arkadaşım anlattı. Patron ekonomik krizden dolayı iflas ettiğini, işyerini kapatacağını söylemiş işçilere. Sonra patronla birlikte oturup ağlaşmışlar; “ne güzel bir işyerimiz vardı, ne güzel bir aileydik” diye birbirlerine sarılmışlar gözyaşlarıyla. İşçilerden son bir dileği olmuş patronun: “Arkadaşlar kimsenin parası bende kalmaz, ben ne yapıp edip herkesin hakkını vereceğim. Fakat öncelikle, işyerindeki bu makineleri satmalıyım ki sizin tazminatlarınızı verebileyim. Hep beraber makineleri tırlara yükleyelim.” İşçiler de ağlaya ağlaya makineleri tırlara yüklemişler. Patron da “satış” işlemini tamamlamak için tırların arkasından arabasına atlayıp devam etmiş ve arkasında koca bir toz bulutu bırakmış. Fakat gidiş o gidiş! İşçilerin gözyaşları kuruyunca içlerinden kimileri birbirlerine şunu sormuş: “Yahu biz ne yaptık şimdi?” Diğer bir işçi de başına taş düşmüş gibi: “Kurt ağladı, biz de inandık” demiş. Mağduru oynayan kurt patron kayıplara karışınca geriye ne tazminatlar, ne de maaşlar kalmış.
Tüm patronlar, bilinçsiz işçiler karşısında kurt gibidirler ama kuzu postuna bürünmeye çalışırlar. Mağdur rolü oynarlar. Soma’da yaşanan madenci katliamında patron medyaya, “en çok biz mağdur olduk” diyecek kadar arsızlaşabilmişti. Avukatları da faciada ölen madencilerin yakınlarına, yani gerçek mağdurlara “mağdur edebiyatı yapıyorlar” diyebilecek kadar alçaklaşmıştı. Mağduriyet edebiyatı yapanlar sadece patronlarla sınırlı değildir. İktidarın tepesine yerleşenler, tüm gücü elinde toplayanlar bile aynı tutumu gösterebiliyorlar. Onlara sürekli çeşitli vesayet odakları, dış güçler ve lobiler tarafından tuzaklar kurulur! Sürekli önleri kesilmek istenir. En küçük muhalefeti bile zalimce cezalandırdıkları halde her nasılsa yine de mağdur onlardır. Bu tutum “önleri kesilmese acaba daha ne yapacaklardı?” diye düşündürtür. Mesela Trump, geçtiğimiz aylarda dünyanın en zengin adamı olan Elon Musk’a çok haksızlık yapıldığını söylemişti. Musk’ın haksızlığa uğramış hali buysa acaba uğramamış hali nasıl olurdu?
Muktedirlerin refleksleri ve zihinleri hep aynı çalışır. Bizlere saldırırken, bizi kendi çıkarlarına ikna etmeye çalışırlar, mağduru, haklıyı, doğruyu oynarlar. Baktılar ki yine ikna edemiyorlar, o zaman da dişlerini gösteren kurt misali zorbalığa girişirler. Asıl mağdur olan işçi sınıfı örgütlenmezse, sahte mağdurlar işçi sınıfını daha fazla sömürmeye devam edecektir.