Patron örgütü MÜSİAD Başkanı Burhan Özdemir geçtiğimiz günlerde 12 yıllık kesintisiz eğitimin yanlış bir uygulama olduğunu ve gençlerin işgücüne daha erken katılması gerektiğini söyledi. “Eğitim zorunluluğu esnetilmeli, öğrenciler pratik becerilerle piyasaya daha hızlı adapte olmalılar” dedi. Bizzat Millî Eğitim Bakanlığı’nın 2023-2024 yılına ait istatistiklerinin ortaya koyduğu üzere ilkokul, ortaokul ve lise çağlarındaki yaklaşık 3 milyon çocuk örgün eğitimin dışında kalmış durumda. İşçi ailelerinin geçimleri zorlaştığı ölçüde işçi çocukları da daha erken yaşlarda çalışmaya başlamak zorunda kalıyor. Bu ülkede zaten milyonlarca çocuk işçi var. Bu çocuklar harçlık bile denemeyecek bir paraya fabrika ve atölyelerde çalışıyorlar. Yüzbinlerce göçmen çocuk ağır koşullarda karın tokluğuna çalışıyor. Açık öğretim liselerinde okuyor görünen ancak tam zamanlı çalışan, MESEM aracılığıyla iş öğrenme adı altında normal bir işçiyle aynı koşullarda çalışan gençleri eklediğimizde sayının daha da arttığını görüyoruz. İşte işçi sınıfının çocuklarının ve gençlerinin hali budur. Ancak MÜSİAD Genel Başkanı hâlâ “işgücüne daha erken katılım”dan, “piyasaya hızlı adapte olmak”tan söz ediyor.
Özdemir, doğrularla yanlışları iç içe geçirerek, kendi sınıfsal konumuna ve hayallerine uygun öneriler getirerek şöyle diyor: “Mevcut eğitim modeli her bireyi aynı kalıba sokuyor. 21. yüzyılın ihtiyaçlarına bu şekilde cevap veremeyiz. Her çocuk aynı akademik başarıyı gösteremez. Eğitim içeriği yeniden tasarlanmalı. Yani bir kere 12 yıllık kesintisiz eğitim sistemi çok yanlış bir uygulama. Ülkeye herhangi bir faydası yok.” Öncelikle, onların faydadan anladıkları kârlarının büyümesi, ceplerinin dolmasıdır. Zenginin daha zengin olmasıdır. Onlar zenginleşirken işçi sınıfı genciyle yaşlısıyla daha da yoksullaşıyor.
Özdemir, bu önerileri genç işsizliği ile mücadele için dile getirdiğini iddia ediyor. Eğitim sisteminin gençleri mesleğe hazırlamadığından, mezunların kendi alanlarında iş bulamadıklarından dert yanıyor, gençlerin hayata mutsuz başladıklarını söylüyor. Dertleri gerçekten gençlerimizin işsiz kalması, mutsuz olması mıdır? Elbette hayır. Yoksul işçi çocuklarını türlü uygulamalarla adım adım eğitimden çıkarıp ucuz işgücü olarak kullananlar onlardır. Zaten milyonlarca üniversite mezunu gencin büyük umutlarla okulu bitirip daha sonra işsiz kalmasının sorumlusu siyasi iktidar ve sermaye sınıfıdır. Elbette herkes üniversite okuyacak, yükseköğrenim görecek diye bir kaide yok. Nice hayallerle üniversite kapısından girip elinde diplomasıyla kalakalmış milyonlarca gencin hali ortada. Ancak işçi sınıfının çocuklarının seçim hakkını elinden alıp, geleceklerini çalarak onları her anlamda kendilerine köle yapmak istiyorlar. İşçi sınıfının gençlerine yalnızca kölece çalışmayı reva görüyorlar. İSİG Meclisi’nin raporunda, 2013 ile 2025’in ilk 5 ayını kapsayan 12 buçuk yılda, 5-17 yaş arası en az 770 çocuğun iş cinayetlerinde hayatını kaybettiği ifade ediliyor.
Patronlar sınıfını bu kadar pervasızlaştıran aslında biz işçilerin yeterince örgütlü olmamasıdır. Sınıf örgütlerimizde bir araya gelip mücadeleyi yükseltebilirsek patronlar ne böyle konuşabilir ne de çocuklarımızı dişliler arasında tüketecek programları aklından geçirebilir. Gençlerimizin yaşamına el koyan, geleceğini çalan bu düzenbazlara karşı mücadeleyi büyütmeliyiz.