Pakistan

Pakistan’da binlerce tekstil işçisi, hakları için haftalardır mücadele ediyor. Asgari ücretin arttırılması ve çalışma koşullarının düzeltilmesi talepleriyle birçok bölgede başlayan grevler, fabrika önlerinde düzenlenen kitlesel protestolarla devam ediyor. Bir sanayi kenti olan Gujranwala’da 17 Temmuzda başlayan ve yaklaşık 2 hafta süren grev, taleplerin kabul edilmesiyle sona ermişti. Gujranwala’nın ardından Pakistan’ın en büyük tekstil ve sanayi kenti Faysalabad’da ve diğer bölgelerde de tekstil işçileri benzer taleplerle greve çıktılar. İşçilerin grevi, tekstil patronlarının tehdit ve saldırılarına rağmen kararlılıkla sürüyor.

Asgari ücretin temel ihtiyaçları bile karşılamaya yetmediği Pakistan’da işçilerin büyük bir çoğunluğu açlık ve yoksulluk sınırının altında yaşıyor. Asgari ücretin arttırılması ve iş yasasının işçiler lehine uygulanması talepleriyle greve çıkan tekstil işçileri, yalnızca kendileri için değil, diğer sektörlerde çalışan işçiler için de mücadele veriyorlar. Muhalif partilerin, sendikaların ve emek örgütlerinin de asgari ücretin yükseltilmesi için protestolar düzenlendiği Pakistan’da tekstil işçilerinin grevi, dayanışmayla büyüyor.

Arjantin

Arjantin’de emekliler her Çarşamba günü düzenledikleri protestolar devam ediyor. Faşist devlet başkanı Milei ve hükümeti, kemer sıkma politikaları kapsamında işçi sınıfının her kesimine saldırırken, bu saldırılardan en çok etkilenen emekliler, haftalık eylemleriyle mücadeleyi sürdürüyorlar. 19 Şubattan bu yana her Çarşamba Ulusal Kongre binası önünde toplanan emekliler, polisin saldırılarına rağmen, kararlı bir şekilde eylemlerine devam ediyorlar.

Emekli maaşlarının arttırılmasının ve emeklilere sağlanan yardımların devamının talep edildiği bu eylemler sonuç vermiş ve geçtiğimiz ay bu talepleri karşılayan yasa tasarıları Kongre’de onaylanmıştı. Ancak işçi ve emekçi düşmanı Javier Milei, bu yasa tasarılarını veto etti. Bu kararı öfkeyle karşılayan emekliler, 6 Ağustosta bir kez daha Kongre binası önünde toplandılar. Birçok sektörden işçilerin ve sendikaların da destek verdiği emeklilerin eylemlerinde işçiler ve emekliler, faşist hükümete ve kemer sıkma politikalarına karşı mücadeleye devam edeceklerini ifade ettiler.

Tunus

Tunus’un en büyük işçi sendikası Tunus Genel İşçi Birliği (UGTT) üyesi toplu taşıma işçileri, 30 Temmuzda 3 günlük greve çıktı. Görüşmelerin devlet tarafından tek taraflı olarak askıya alınması ve işçilerin taleplerinin yok sayılması üzerine grev kararı alındı. İşçiler, ağırlaşan çalışma koşullarının iyileştirilmesini, sektörde biriken sorunların derhal çözülmesini, ücretlerin yükseltilmesini talep ediyorlar. Grevleriyle sağlık ve eğitim sektörlerinde de artan sorunlara, içme suyu ve elektrik tedarikinde yaşanan kesintilere, bir bütün olarak kamuya ayrılan düşük bütçeye dikkat çeken UGTT üyesi işçiler, ulaşım sektörünün çökme noktasına geldiğini, sorunların derinleştiğini ifade ediyorlar. 

Grevde başkent Tunus başta olmak üzere ülke genelinde metrolar, otobüsler, toplu taşıma durma noktasına geldi. Devlet başkanı Kays Said işçileri ve sendikayı, “ülkedeki krizin sorumlusu, ülkeyi istikrarsızlaştırmak isteyen komplocular ve vatan haini” ilan etti. 7 Ağustosta ise devlet destekli bir grup tarafından sendika binasına saldırı düzenlendi, ülkedeki ana işçi sendikası ve grevci işçiler hedef alındı.

Tüm muhalif ve demokratik kurumların sesini bastıran Kays Said rejimi, işçilerin grevini kendi bekası için bir tehdit olarak görüyor, sendikalara ve mücadeleci işçilere yönelik saldırılarını arttırıyor. Siyasi baskılarla birlikte işsizliğin ve hayat pahalılığının nefessiz bıraktığı Tunuslu emekçilerin sorunları her alanda derinleşiyor. Grevleri hedef alınan işçiler, hem kendi sektörlerinde hem ülkenin her alanında biriken sorunlarına karşı mücadeleyi yükseltiyor. Rejimin saldırılarına karşı “susturulamayacağız” diyen sendikalı işçiler, yeni grevlere hazırlanacaklarını ifade ediyorlar.