Bombalarla yerle bir edilen Gazze’de artık ne sokak kaldı ne okul ne hastane… Ölüm çok, açlık derin… Açlığın ne olduğunu bilenler, “Allah kimseyi açlıkla terbiye etmesin” der. Çünkü açlık, insanın canının yavaş yavaş çekilmesidir, gözünün gördüğüne erişememesi, eli uzanırken elinin boş kalmasıdır. Mahrumiyettir, yokluktur, çaresizliktir.

Bugün Gazze halkını açlıkla terbiye ediyor İsrail. Bir lokma ekmek, bir yudum su için kilometrelerce yürüyen, saatlerce bekleyen açlıktan bayılmak üzere olan insanlar bile bombalarla, kurşunlarla katlediliyor. Gıda yardımı kuyruklarında 1000 insanın öldürüldüğü söyleniyor. Ve bu soykırımın failleri tiril tiril takım elbiseleriyle, tertemiz taralı saçlarıyla, manikürlü elleriyle güya insan görünümünde ekranlara çıkıyorlar. Ellerine bulaşan kanı görmeyelim istiyorlar. Netanyahular, Siyonist egemenler, Trumplar, emperyalist liderler, silah tüccarları, İsrail’e sessiz kalan, tehditler savuran ama ticaretle kazandıkları parayı insan canından değerli sayan, Gazze için parmağını bile kıpırdatmayan dünya liderleri… Bakmayın insan kılığında olduklarına, bunlar kötülüğün vücut bulmuş halidir.

Sermaye temsilcilerinin sessiz ittifakına, görmezden gelmelerine rağmen başta İsrail halkından onurlu insanlar olmak üzere, dünyanın dört bir yanında işçiler, emekçiler bu zulmü ve soykırımı protesto etmek için meydanlara çıkıyor. İsrail’in başkenti Tel Aviv’de Gazze için defalarca sokağa çıktı emekçiler. 24 Temmuz akşamı, ellerinde açlıktan ölen bebeklerin resimlerini ve sırtlarında un çuvalları taşıyarak Netanyahu hükümetini protesto ettiler. Polisin vahşi saldırısına rağmen eyleme katılanlar dağılmadılar, tepkilerini göstermeye devam ettiler. İngiltere, Almanya, Yunanistan, Belçika, İsveç, Fransa, Hollanda, ABD, Avustralya’da insanlar Trump yönetiminin İsrail’e verdiği desteği protesto ettiler. “Soykırımı Durdurun” diye haykırdılar. Kendi hükümetlerinden İsrail’e verdiği desteği çekmesini, çocukları ölüme gönderen gıda ambargosuna son verilmesini istediler. Meydanlar “Gazze’ye Özgürlük! Gazze’yi Açlığa Mahkûm Etmeye Son Verin!” sloganlarıyla yankılanıyor. Fabrika işçileri silah üretmiyor, liman işçileri silah sevkiyatlarını durduruyor. Zalime gösterilen tepki, zulüm görene gösterilen dayanışma, insanlıktan, işçi ve emekçilerden umudun kesilmemesi gerektiğinin kanıtıdır.

Biz işçiler açlığın ne olduğunu biliriz. Çünkü bu dünyadaki tüm güzellikleri üreten fakat ürettiğine erişemeyen, mahrum kalan yine bizleriz. Gazze halkına dayanışma eli uzatması gereken de biziz bu nedenle. Bunu yapabilmek için önce patron karşısında yan yana çalıştığımız işçilerle birlikte davranmayı öğrenmeliyiz. İşyerimizdeki, sendikamızdaki, sektörümüzdeki birliği sağladığımızda Gazze ile de dünyanın tüm işçileriyle de dayanışma içinde olabiliriz.