Omsa Metal işçileri düşük ücretlerle, ağır ve kötü koşullarda çalışmamak için Birleşik Metal-İş Gebze 1 Nolu Şubeye üye oldular. Çoğunluğu sağlayan ve Çalışma Bakanlığından yetki alan sendika, işyeri yönetimini toplu iş sözleşmesi görüşmelerine çağırdı. İşçilerin birliğini kıramayan, sendikaya üyeliklerini engelleyemeyen Omsa Metal yönetimi, sözleşmede hiç utanmadan “sıfır zam” dayatmasında bulundu. İşçilerin hak arayışına engeller çıkaran yönetim, son olarak 57 işçi kardeşimizi sudan bahanelerle işten atarak işçi düşmanı tavrını bir kez daha gösterdi. Biz Gebze’den bir grup UİD-DER’li işçi olarak Omsa Metal direnişini ziyaret ettik. Direnişçi işçilerle sorunlarımız üzerine sohbet ettik.

Omsa Metal işçileri, sendikalaşma öncesinde yaşadıkları durumu şöyle özetliyorlar: “Bölgede belki de en düşük ücret alan biziz. Yıllarca sessiz sedasız çalıştık. Her türlü fedakârlığı yaptık. Örneğin yıllık iznimiz 5 gündü. Başka zamanlar izin istesek işlerin yoğunluğu gerekçe gösterilerek izin verilmezdi. Cenazemiz olduğunda dahi izin verilmezdi. Fabrikanın inşaatında çalışmış bir işçi arkadaşımız fabrikanın her türlü boya işini yaparken hastalandı. Bu durumda dahi çalışması istendi. Canla başla çalışan bir işçinin ücretinin azıcık arttırılmasını istediğimizde “sizi ilgilendirmez” diye cevap alırdık. İşinde çok başarılı bir ustamız bir gün yemek masasında pilava şehriye koymayı unutmuşlar diye espri yaptığında derhal işten atıldı. Makinede çalışan işçi sayısı yıldan yıla düşürüldü, çalışma yükümüz arttırıldı. Bizden hep az işçiyle çok iş istendi. Ücret zamlarına tek başımıza itiraz edemiyorduk. Biz bu ve benzeri durumlarla artık baş edemediğimiz için sendikaya üye olduk. Öğrendik ki işçilerin gücü birliğinden geliyormuş. 45 gündür direnişteyiz. Ziyaretçilerimiz oluyor, sohbet ediyoruz. Bugüne kadar görmediğimiz, bilmediğimiz işçi mücadelelerini öğrenmeye çalışıyoruz. Çadırımızda hakkımızı arıyoruz.”

Biz de sohbetimizde direnişin hepimizin direnişi olduğunu belirttik. Sendikalaşmanın önemini çalıştığımız fabrikalardan örnekler vererek anlattık. Kâğıt üstünde tanınan bu hakkın ancak örgütlenerek, direnerek ve mücadele ederek kazanılacağını belirttik. Orman yangınlarında, depremde, sellerde, iş kazalarında maliyetler gerekçe gösterilerek işçilerin canının hiçe sayıldığından; kamu işçilerine ve emekçilerine düşük zam dayatılarak sefalete mahkûm edilmeye çalışıldığından bahsettik. Sermaye sınıfının düzeninin haksızlık üzerine kurulu olduğunu, bunu değiştirmek için birlikte mücadele etmek gerektiğini belirttik.

Sohbetimizin ardından hep birlikte direniş türküleri söyledik, halaylar çektik ve sloganlarla kararlılığımızı gösterdik. Omsa işçisi yalnız değildir! Yaşasın Sınıf Dayanışması!