Dede Korkut hikâyelerinin birinde Uruzlu bir çobanla, bir Peri birbirlerini severler. Ancak bu beraberlik lanetlenmiştir. Peri bir gün çobanı çağırır ve şöyle der: “Bende bir emanetin var ama bu emanet halkının başına bela olacak, bilesin.” Bir bebek mi yoksa canavar mı olduğu belli olmayan Tepegöz bu birliktelikten doğar. Çoban bebekle köye döner. Günde bir kazan süt yetmez Tepegöz’e, kadınlardan emdiği süt yeterli gelmeyince, kadınların kanını emmeye başlar. Ele avuca gelmeye başladığında birlikte oyun oynadığı çocukların burnunu, kulaklarını kemirir, halka korku salar. Halk şikâyetçi olur ve babası da Tepegöz’ü döver ve bir takım yasaklar koyar. Peri buna sinirlenir ve bir yüzük takar, artık çocuğuna ne mızrak ne ok zarar verebilecektir, Tepegöz artık ölümsüzdür. Dağa çıkar, insanların kâbusu olur. Halk Tepegöz ile savaşmak için seferler yapar ama gidenler geri gelmez. Bunun üzerine anlaşma yoluna giderler. Anlaşmaya göre Tepegöz’e her gün iki insan, beş yüz koyun verilecektir. Hanelerin çocukları gün geçtikçe azalır. En son bir anne isyan eder, üç çocuğundan geriye sadece bir çocuğu kalmıştır artık… Çocukluğu aslanların yanında geçmiş Basat’ın yanına gider anne, ondan yardım ister. Basat da çaresiz annenin yardım isteğini kabul eder. Tepegöz çeşitli hilelerle Basat’ı yenilgiye uğratır. Basat her yenilgiden dersler çıkartır ve en sonunda canavarın hassas noktasını keşfeder. Gözüne bir şiş saplar, öldürür ve halkı bu beladan kurtarır.

İçinde yaşadığımız ekonomik ve toplumsal düzen olan kapitalizm adeta Tepegöz gibi bir canavar olmuş, milyarca işçi ve emekçinin hayatını karartıyor. Doğamız, yaşam alanlarımız yağmalanıyor, talan ediliyor. Ardı ardına orman yangınları can alıyor, tarım arazileri, ormanlar, meralar, zeytinlikler tarumar ediliyor. Kentler rant alanı olarak görülüyor. İş kazaları ve iş cinayetleri, kadın cinayetleri, aile içi şiddet ve intiharlar artıyor. Savaşlar, açlık, yoksulluk yüzünden bir kıtadan başka kıtalara göç eden yüz milyonlar var. Yaşama ait ne varsa, ona savaş açmış bir düzen içinde yaşıyor insanlık! Ama kapitalizm de Tepegöz gibi ölümsüz olmak istiyor, bunun için kurban istiyor!

Ama efsanede olduğu gibi, bizi kurtarmaya bir Basat gelmeyecek. Bizim kurtuluşumuz kendi ellerimizde, sınıfımızın saflarında birleşmekte, örgütlü mücadelemizde. Kendi sınıf kimliğimize, sınıf bilincimize, tarihsel hafızamıza sahip çıkarsak örgütlü mücadelemizle tarihi biz yazarız. O zaman insanlığın sonunu getirmeye kararlı bu çürümüş sistemi ortadan kaldırabiliriz.