İş cinayetlerinin sıkça yaşandığı sektörlerin başında tersaneler ve madenler geliyor. Tuzla tersanelerinde son iki ayda 6 işçi iş cinayetine kurban gitti. Madenlerde de durum farklı değil; son iki ayda 5 işçi iş cinayetlerine kurban giderken, 14 işçi de yaralandı.

Geçtiğimiz hafta içersinde Zonguldak Türkiye Taşkömürü Kurumu’na ait bir maden ocağında meydana gelen göçükte 2 işçi yaralanırken 2 işçi ise yaşamını yitirdi. Maden ocağında yerin 260 metre altında meydana gelen göçükte 4 işçi toprak altında kalmıştı. İkisi ölmüş ikisi de hastaneye kaldırılmıştı.

Bu olaydan birkaç hafta önce yine Zonguldak’ta kaçak işletilen bir kömür ocağında açığa çıkan gazdan etkilenen 2 işçi ölmüş, 2 işçi ise ağır yaralı şekilde hastaneye kaldırılmıştı.

Bu kazadan birkaç gün sonra ise Balıkesir Kepsut’ta bulunan bir maden ocağında meydana gelen patlamada 11 işçi göçük altında kaldı. Göçük altında kalan işçilerden biri yaşamanı yitirdi, 10 işçi de yaralandı.

İşçi sınıfı olarak her geçen gün patronlara para üstüne para kazandırıyoruz. Peki, bunun karşılığında biz işçiler ne alıyoruz? Kocaman bir hiçten başka bir şey alamıyoruz. Patronlar daha fazla kâr etmenin derdine düştükçe biz işçiler iş cinayetlerine kurban gidiyoruz. Ölen işçilerin ardından aileleri ise açlık ve yoksullukla baş başa kalıyorlar. Eğer bu gidişe bir dur demezsek yakında sıra bizlere de gelecektir. Bir şeyler yapmak için illâ başımıza bir şey gelmesi gerekmiyor. Bu içi çürümüş sistem böyle devam ettiği sürece biz işçiler ölmeye devam edeceğiz. Daha fazla kanımızın akmasını istemiyorsak, iş koşullarımızı düzeltmek ve iş cinayetlerinin önüne geçmek için mücadele etmeliyiz.