Ben son yaşanan krizden nasibini almış milyonlarca işçiden biriyim. Benim çalıştığım fabrika Ford Otosan’a üretim yapan bir fabrikaydı. Ekonomik krizin kendisini göstermesi ile birlikte ilk 25 kişiyle birlikte ben de işsiz kaldım. Sendika temsilcilerinin ve sendikalaşma sürecinde önde duran ve önde durduğu düşünülen kişilerin yoğun olduğu bir gruptu bu.
Sonraki süreçte işletme müdürü, yaptığı toplantıda, “başıbozuklar temizlendi, biz çekirdek kadromuzu kurduk, yolumuza devam edeceğiz” diye bir konuşma yapmış. Bugün itibari ile bu konuşmanın üzerinden 3 aya yakın bir süre geçti ve şu anda fabrikada çalışan sayısı 80 kişi. Daha önce ise ortalama 240 kişi ile üretim yapılıyordu. “Başıbozuklar” fabrikada şu an yok. Ama “uysal” dedikleri işçiler de şu an bizim gibi işsizler. Korkunun ecele faydası olmadığını hayat tekrar tekrar öğretiyor.
Burada aslolan bizim tarihimizin bize öğrettiklerini bizim kitlelere ne kadar anlatabildiğimizdir. Biz bunu beceremediğimiz sürece yalnız bunlar değil, kapitalizmin sonuçlarından kaynaklı yoksulluk, faşizm ve savaşlar tekrar tekrar insanlığın karşısına zebaniler gibi çıkacaktır. Bugün işçi sınıfı ve öncüleri üzerine aldığı görevin ağırlığını bilmeli ve o sorumluluğu ve azmi göstermelidir. Ancak bizler mücadele edersek tarih tekerrür etmeyecektir. Mücadele dostlarım, bu mücadele bizim. Beraber yürüyelim yaşanılası bir dünya yaratma kavgasına.