Kapitalizmin yarattığı kriz derinleşerek devam ediyor. Metal sektörü de bu krizden en çok etkilenen sektörlerden biri. Ben de metal sektöründe çalışan bir işçiyim. Çalıştığım fabrikada Birleşik Metal-İş Sendikası yetkili. Geçtiğimiz günlerde işyeri temsilciliği seçimi yapıldı. İçinden geçtiğimiz krize rağmen temsilcilik seçimlerinde eski usül hemşericilik, Alevicilik, doğululuk, Karadenizlilik gibi söylemlerle oy alınmaya çalışıldı. Bizim ise temsilcilik seçimlerinde hep vurguladığımız bir şey vardı. Bu da, bizleri temsil edecek insanların seçiminin çok önemli olduğu idi. Seçeceğimiz arkadaşımızın bu işe gönülden ve yürekten inanması gerekliliği idi.
Seçimlerde çok ilginç bir durumla karşılaştık. Mevcut duruma tepkili bir grup arkadaş, temsilcilik kapasitesi olmayan birisine bilerek oy vereceklerini söylediler. Bunu da diğer adaylara ders olması için yapacaklarını ifade ediyorlardı. Biz istersek bu tip insanları da seçeriz uyarısında bulunmak istiyorlarmış. O arkadaşlara yaptıklarının yanlış olacağını, bu işin işverene yarayacağını söyledik. Oyumuzu, güvenilir, bizlerin çıkarlarını savunan kişilere vermemiz gerektiğini söyledik. Tabii arkadaşlar kendi dediklerini yaptılar. Söyledikleri vatandaşa oy verdiler.
Başka bir işçi arkadaşa seçim dolayısıyla UİD-DER’i tanıtıyordum, çeşitli faaliyetlerimiz olduğunu, 1 Mayıslara katıldığımızı, grev ve direniş ziyaretlerinde bulunduğumuzu anlatıyordum. İşçi Dayanışması bültenini ilk sayıdan itibaren bu arkadaşa da veriyordum. Hatta bizimle 1 Mayıs’a dahi katılmıştı. Ben bu arkadaşla seçimlerde oyumuzu kimlere vereceğimizi konuşuyordum ve tarafımızı açık, net belli etmiştik. Dernekten de tanıdığımız bir arkadaşa oyumuzu verecektik. Oy vereceğimiz arkadaşı o da iyi tanıyordu. Ama seçimler geldiğinde bu arkadaş oyunu bizim arkadaşa vermemişti. Sebebini sorduğumda ise oy verdiği kişiye söz vermiş olduğunu, fakat oy vermiş olduğu kişinin kapasite olarak bizim arkadaştan on kat daha düşük olduğunu söyledi.
Bir taraftan şucu bucu diyenler, bir taraftan kimin faydasına çalıştıklarını bilmeyenler, seçim zamanı saf değiştirenler. Hepsini topladığımızda sonuç olarak gerekli desteği bulamadık. Tabii böyle sonuçlanmasının nedenlerinden biri de gerekli çabayı ve özeni göstermemiş olmamızdı. Bizim de eksiklerimiz fazlaydı. Kendi fabrikama ve diğer fabrikalara baktığımda seçilen kişilerin çoğu uzlaşmacı, bürokratik işleyişe uyan kişilerdi. Bu durumu kıracak olan militan sınıf sendikacılığıdır. Sendikalar biz işçi sınıfının öz örgütleridir. Sendikalar bizim mücadele okulumuz olmalıdır. Temsilcilerimizi de ona göre belirlememiz gerekir.