Ben UİD-DER’li arkadaşlarla tanışalı iki yıla yaklaşıyor. Bu zaman zarfında UİD-DER’le birlikte Newroz, 1 Mayıs, SSGSS ve daha birkaç tane mitinge katıldım. Ancak benim bahsetmek istediğim miting alanının içinden çok dışarısı hakkında.

Pek tabii ki mitingler birçok parti, sendika, kitle örgütleri ve derneklerin bir araya gelmesiyle oluşuyor. Bu örgütlü yapılar alanlara yüzlerce, binlerce insanı taşıyor. Miting alanında ve kortejde, bu örgütlü yapılar o gün toplanma sebebi hangi konudaysa, ona uygun bir şekilde pankartlarını açıyorlar, dövizlerini yükseltiyorlar ve hep bir ağızdan sloganlarını atıyorlar. Miting alanı içerisinde ve kortejin içinde aşağı yukarı bunlar cereyan ederken miting alanının dışında ne oluyor diye, gözümü arada sırada dışarıya doğru çevirdiğim oluyor. Aslında karşılaştığımız tablo moral bozucu. Kortejin kenarından öylece geçen genci-yaşlısı, atılan sloganlara kulağı kapalı insanlar, dövizleri-pankartları görmeyen gözler, hatta ve hatta bu koca topluluğu görmeyen gözler, görüp de abuk-sabuk laflar edenler... Daha benim aklıma gelmeyen sizin aklınıza gelen nice örnekler vardır herhalde. Evet bu durum bazen insanı hem kızdırıyor hem de sinirlendiriyor. Sanki bir tek bizi vurmuş kriz, sanki bir tek bizi bağlıyor yeni sosyal güvenlik yasası.

Gerçek şu ki, insanların destek vermemesi veya eşlik etmemesi şüphesiz bilmemelerinden kaynaklanıyor (12 Eylül’de ne oldu diye sorsan ABD’ye uçak çarptı diyen insanlar var bu ülkede, bunu da görmek lazım bir yandan). İşçilerin tümünün zararlı çıkacağı kesin olan burjuva saldırılara karşı yükseltilmeyen tepki bilinçsizlikten kaynaklanıyor. İşte az önce söylediğim insanların tepkisizliğine karşı duyduğum öfke, aslında onlara değil onları bu tepkisiz hale getirenlere. Ve bu duyduğum öfke aynı zamanda, beni güçlü kılan şey de. Dışarıdaki insanları bilinçlendirmek için çalışmalı, onlara gerçekleri anlatmalıyız. Dışarıdaki insanları alanlara taşımalı ve böylece hakkımız olanı almalıyız.