Irak işçi sınıfının mücadelesi son aylarda iyiden iyiye yükselişe geçti. 5 Nisanda iki işyerinde çalışan 2 binden fazla deri işçisi greve çıktı. Yönetimin işçilerin talebinin 12 Nisanda karşılanacağı sözünü vermesiyle grev 8 Nisanda sona erdirildi.
Bağdat’taki tekstil ve mobilya işçileri de Nisan ayında greve çıkan işçiler arasındaydılar.
17 Nisanda yaklaşık 200 petrokimya işçisi, geciktirilen ücretlerinin ödenmesi için bir eylem gerçekleştirdiler. İşçiler eylem boyunca sendikacı Kerim Johi’nin cezasının kaldırılmasını da istediler.
27 Nisanda deri işçileri yeniden greve çıktılar. 28 Nisanda yönetim işçi ücretlerinin birkaç gün içinde ödeneceğini duyurdu. Tekstil işçilerine de aynı söz verildi. Mayıs ayı içinde tekstil ve deri işçilerine ücretleri ödenmeye başladı. İşçiler bu süreci mücadelelerinin sağladığı bir zafer olarak değerlendiriyorlar.
Petrol boru hatlarında çalışan işçiler de, ödenmeyen ücretleri için 27 Nisanda işyeri içinde bir eylem gerçekleştirdiler. Fabrika yönetimi işçilerin taleplerini karşılamayı ve onlarla görüşmeyi reddetti. Buna karşı, işçiler, yönetimi, genel greve çıkmakla ve petrol akışını tümüyle durdurmakla tehdit ettiler. İşçilerin lideri Faysal Hamdan açık bir biçimde, müdüre, körfeze giden petrol akışını durduracaklarını söyledi. İşçilerin baskısı sonunda yönetim hareketin liderleriyle görüşmeyi kabul etti ve 10 Mayısta biriken ücretlerin ödeneceğine dair teminat verdi.
Elektrik dağıtım sektöründe yevmiye ile çalışan işçiler de 28 Nisanda bir eylem gerçekleştirdiler. Eylemci işçiler, sürekli işçi olmalarını sağlayacak bir yasal düzenlemenin yapılmasını ve ücretlerinin arttırılmasını istiyorlar. İşçilerden Hıdır Bani, “bu eylem çok düşük olan ücretleri protesto etmek için yapılıyor, 4000 Irak dinarı (3,5 dolardan daha az) olan ücretle yaşamamız mümkün değil” diyor.