Türkiye’de asgari ücretle yaşamanın zorluğu her sene anketlerle veya sendikalar aracılığıyla dile getiriliyor. Peki neden bu zorluk aşılamıyor? Bir genç olarak ben bu durumdan rahatsızım. Şu an öğrenciyim ama yarın ben de işçi olacağım. Ben de evleneceğim ve bakmam gereken bir ailem olacak. Peki o zamanki durum yine aynı mı olacak?

Bu zorlukları aşmak için işçi kardeşlerimizin tamamı sendikalara üye olmalı ve sendikaları güçlendirerek, hükümetin biz işçiler için yapmak istemediklerini ve vermek istemedikleri zamları, gerekirse genel grevlerle zorla almalı. Aslında işçilerimiz bir yumruk olursa onları kimse durduramaz. Yukarıda bahsettiğim gibi, birkaç büyük grevle hükümet dize getirilmekle kalmaz, ülke çapında olacak olan bu grevden de bütün dünya haberdar olur. Yeter ki biz isteyelim. Yeter ki bu mücadele yolunda yürümekten korkmayalım. Hepimiz bir olmayı öğrenelim. Bilelim ki mücadeleyle kazanılmış haklar kolay kaybedilmez. Benim çok sevdiğim bir söz var: “Cesaretin bittiği yerde ESARET başlar.” Cesaretimizi kaybetmeyelim ve patronlar sınıfının kölesi olmayalım.