Çalıştığım işyerinde bir aydır biz işçilere karşı uygulanan baskı sonucunda dört arkadaşımız işten atıldı. Çıkartılan arkadaşlarımız bunu nedense doğal karşılıyor ve krizden sanki haberleri yokmuşçasına davranıyor. “Bize iş mi yok, burası olmasa başka bir yer olur, o da olmazsa köyümüze geri döneriz” diyorlar. Ama bunun o kadar kolay olmadığının kendileri de farkında.
Ben bu işyerine gireli yaklaşık üç ay oldu. Birçok fabrikada olduğu gibi burada da durum aynı! Kendi gücümüzün farkında değiliz. Bir süre önce birlikte hareket edip toplantı kararı alarak toplanmış ve 1 Mayıs’ta çalışmama kararı almıştık. Ama görünen o ki bazı eksiklikler var. Kimileri işten atılan arkadaşlarımız için üzülmüş gibi yapıyor ama bir yandan da patrona yaranmaya uğraşıyor. Bu durum, patronun bize söylediği sözleri aklıma getirdi. Bize, burada oluşan bazı hataları neden kendisine iletmediğimizi sorup krizin farkında değil misiniz demişti. Bizden arkadaşlarımızı gammazlamamızı istiyordu. Sanırım istediği de oldu. Çünkü işten çıkartmalar sırasında bazı kişiler erkenden işyerini terk edip sabah da geç gelmiş. Durumla ilgili hiçbir şey konuşmuyorlar, bu da şunu gösteriyor ki aramızdaki güven tam anlamıyla örülmüş değil. İleriki süreç neyi gösterir tam kestiremiyorum ama şunu açık ve net söyleyebilirim: Ya birlikte hareket eder bu kötü durumu aşarız ya da patronların bu oyunlarını kabul edip modern köleliğe devam ederiz. Güzel günleri yaratmak bizim ellerimizde, onun için gelin bu mücadeleyi hep beraber verelim.