Ankara’da Pazar günü bir piknik düzenledik. Pikniğe gıda işçileri, belediye işçileri, kâğıt işçileri, temizlik işçileri, eğitim ve sağlık emekçileri ve öğrenci dostlarımız katıldı. Piknikte bir işçi dostumuz, “biz müzikten anlamayız, şiir okumayı bilmeyiz, tiyatrodan anlamayız” diye bir şey söyledi. Oysa bu doğru değil, bizim kendimize ayıracak zamanımız olsa her şeyden çok da iyi anlarız. Bizlere patronlardan arta kalan çok az zaman oluyor. Ve bizler bu zamanlarda çok iyi işler çıkartıyoruz. Tıpkı piknikte olduğu gibi. Sazı çalan, şiir okuyan, türkü söyleyen ve tiyatro yapan arkadaşlarımızın hepsi işçi. Hiç birimiz profesyonel değiliz. Patronlar sınıfından arta kalan zamanlarla bu gibi güzel işler çıkarıyoruz.

Bir günü dolu dolu yaşadık. Bizler bu işleri severek yapıyoruz, mücadelemizin büyük parçası bunlar. Çünkü bizler mücadele etmeden, örgütlenmeden hiçbir şeye zaman ayıramayız ki. Sistemin istediği gibi biri oluruz. İşten eve geldiğimizde televizyonun karşısında uyur ve her şeyden bihaber oluruz. Ama biz işçi sınıfı olarak onların istediği gibi koyun olmayacağız.