UİD-DER’li işçiler olarak Halkalı Kâğıt fabrikası işçilerinin grevlerini tekrar ziyaret ettik. Bu benim üçüncü gidişim, her gittiğimde yeni bir şeyler öğreniyorum heyecanlanıyorum, sanki kendim grevdeymişim gibi oluyorum. Grevdeki işçiler sendikalı işçiler. Sendikalarını ve sosyal haklarını kaybetmemek için greve çıkmışlar. Onlarla sohbet ettik. Bizler işyerimizdeki koşullardan bahsettik. Onlar da grev öncesi ve şimdiki durumlarından bahsettiler. Grevci işçiler şunları paylaştılar bizlerle; “eğer işçiler üretimden gelen gücünü bir gün sadece bir gün kullanırlarsa hayat felç olur. Bakın biz kaç gündür buradayız. Fabrika çalışmıyor, makineler çalışmıyor, biz olmadan makineler neye yarar. Biziz o makineleri çalıştıran, patron tek başına ne yapabilir biz olmadan. Bakın biz işçiler ne kadar büyük bir güce sahibiz” dediler.

Grevdeki işçiler bunun çok iyi farkındalar ve en önemlisi örgütlüler.  Bizler de fabrikalarımızda örgütlü olursak kötü koşullara dur diyebiliriz. Sohbet sırasında yağmur yağmaya başladı, hepimiz bir çadırın altına sığındık. Şunu bir kez daha görmüş olduk işçiler birbirlerini ister tanısın isterse tanımasın bizler kardeşiz, ıslansak da beraber ıslanırız, ıslanmasak da. Hava koşulları ne olursa olsun bizleri ayıramıyor. Sohbetimizi bitirip grev yerinden yine sloganlarımızı atarak işçi dayanışmasına yakışır bir şekilde ayrıldık.

İşçi kardeşlerim grevler, direnişler biz işçiler için çok önemli. Bugün patronlar bütün haklarımıza el koymuş bizleri kölelik koşullarında çalıştırıyorlar. Sadece karnımızı doyuracak bir ücret veriyorlar. Peki, ben soruyorum size, her şeyi biz işçiler üretirken buna mı layığız? Soruyorum size kaybedecek neyimiz var? Kaybedecek hiç bir şeyimiz yok! Ama haklarımızı yeniden almak için patronlar sınıfına karşı örgütlenip mücadele edersek, insanın insanca yaşayacağı bir dünya kazanacağız. Kölece çalışma koşullarına son verecek olan işçi sınıfıdır başka yolu da yoktur. 

“YAŞASIN İŞÇİ DAYANIŞMASI!”