İşçi Dayanışması bültenimizi geçen aydan itibaren Ankara Sincan’da sabah saatlerinde servis bekleyen işçi dostlarımıza dağıtmaya başladık. Sabahın 7’sinde, başımızda şapkalarımız ve ellerimizde bültenlerimizle “günaydın” deyip hal hatır sorduğumuz Sincanlı işçi arkadaşlarımız bizi ilk gördüklerinde epeyce şaşırdılar. Sonradan bir işçi arkadaşımızın da söylediği gibi, ilk kez böyle bir şeyle karşılaşıyorlardı. Bugüne kadar kimse onlara başka şehirlerde çeşitli sektörlerde çalışan işçilerin ve hatta başka ülkelerde başka dilleri konuşan işçilerin kendileriyle aynı sorunları yaşadığından bahsetmemiş ve işçilerin bu sorunları çözmek için mücadele ettiğini anlatmamıştı.

Konuştuğumuz işçi arkadaşların her biri ortak sorunlarımız olan pek çok meseleden bahsettiler. Düşük ücretler, kriz bahanesiyle işten çıkarma, kötü yemekler, şeflerin ve yöneticilerin kötü muameleleri vb. Sorunlar hep aynıydı. Pek çoğu çözümün ne olduğunu sordu, biz de çözümün, fabrikamızdaki, mahallemizdeki, çevremizdeki tüm işçilerle, sınıf kardeşlerimizle bir araya gelmek, örgütlenmek ve mücadele etmekten geçtiğini anlattık. “Zor” dediler. Elbette zor ama formülünü biliyorsak hangi problem çözülemez ki, yeter ki biz doğru yöntemi, geçmiş deneyimlerden süzülmüş doğru yöntemi bilelim, o zaman zor da olsa imkânsız değil dedik.

Bazı fabrikalardaki işçi arkadaşlarımız özellikle uzak durdular bizden. Konuşmak istemediler, çekindiler. Patronlarının ya da bazı patron yalakalarının onları bizim gibi mücadele eden işçilerin yanında görmesinden çekindiler. Bu fabrikalar, bölgenin geneline göre işçi çıkarmaların daha az olduğu, ama aynı zamanda çok sıkı disiplinin olduğu fabrikalar. Ücretler hemen hemen diğer fabrikalarla aynı. Bazılarında çok uzun zorunlu mesailer var. Zaten işten çıkarma olmamasının sebebi de patronun işlerinde bir azalma olmaması. Kriz dönemlerinde genelde yaşandığı gibi, buralarda çalışan arkadaşlar işten atılırlarsa başka yerde iş bulamayacakları korkusuyla ses çıkarmadan her şeye boyun eğiyorlar. Patron da bu durumu bildiği için sindirdikçe sindiriyor işçileri. Yani aslında bu arkadaşlar patronun yaptıklarına boyun eğdikçe daha fazla eziliyorlar.

Biz Ankara’dan UİD-DER’li işçiler, İşçi Dayanışması bültenimizin her sayısını Sincanlı işçi dostlarımıza her ay düzenli olarak ulaştırmaya ve biz işçilerin tek kurtuluşunun bir araya gelip korkusuzca mücadele etmekten geçtiğini anlatmaya devam edeceğiz.

Yaşasın İşçilerin Mücadele Birliği!