Bursa’da bir tekstil fabrikasında işten çıkarıldıktan sonra uzun süre işsiz kalan 24 yaşındaki Veysel A. isimli işçi, kendisini incir ağacına asarak intihar etti. Veysel’in incir ağacında asılı duran cansız bedenini, tarla sürmek için bölgeye gelen çiftçiler buldu. Yerel bir iki gazetede yer alan habere göre genç Veysel’i intihara sürükleyen etken, işsizliğin neden olduğu bunalım.
2008 yılında ekonomik kriz yükselişe geçtiğinde bir sanayi kenti olan Bursa’da, başta tekstil ve metal işkolu olmak üzere patronlar on binlerce işçiyi kapının önüne koymuşlardı. İşsizlik kırbacı altında kıvranan binlerce işçi, başvurduğu fabrikalardan elleri boş dönmüştü. Bunlardan biri de Veysel’di. İşsizlik korkusu o denli başa çıkılmaz hale geldi ki kimi işçiler umutsuzluğa kapılıp intihar ediyorlar. Ancak bilmeliyiz ki işçileri işsizliğe, yoksulluğa ve intihara sürükleyen patronlar sınıfının düzenidir.
Aşırı üretim sonucu krizi çıkaran patronlar kârdan başka bir şey düşünmedikleri gibi, patronların sözcüleri de salyalarını akıtarak “kriz bitti” diyorlar. Krizin “son etkileri”nin de ortadan kalkması için biz işçi ve emekçileri simit, çiçek ve oyuncak alarak ekonomiye can vermeye çağırıyorlar. Bizi olmayan paramızla ekonomiye can vermeye çağıranlar, açlıkla terbiye eden, işsizlik kırbacının altında inim inim inleten, intihara sürükleyip canımızı alanlardır. Biz işçiler intihar etmek yerine, patronların sömürü düzenini ortadan kaldırmak için örgütlü mücadeleye atılmalıyız.